Auroville, India
Met pijn in mijn hart verliet ik Sri Lanka en kon mijn avontuur in India beginnen. Dit zou een hele andere trip worden, aangezien ik hier meteen zou starten in een community. Toen ik op het vliegveld zat te wachten, heb ik mezelf stiekem wel een klopje op mijn schouder gegeven. Want vond het ergens toch wel dapper dat ik zonder blikken of blozen en als meisje alleen dit indrukwekkende land zou gaan bezoeken. In een uur vloog ik naar Chennai en vanuit daar had ik een route beschrijving gekregen om in Auroville uit te komen, de plaats waar de community gevestigd lag. Omdat ik midden in de nacht arriveerde, besloot ik nog even wat bij te slapen in de aankomst hal. Want om midden in de nacht mijn eerste India indrukken op te doen, leek me niet zo'n goed idee. Met gemak viel ik zittend met mijn backpack als kussen in een diepe slaap en schoot ik ruim 5 uur later wakker en was het inmiddels licht.
Wanneer ik de aankomst hal uitliep kwam er een groep mannen op me afgelopen, die me allemaal in hun taxi/tuk tuk wilde krijgen. Phooee ik had totaal geen idee welke kant ik op moest en wie ik kon vertrouwen... Ik besloot mijn route beschrijving te volgen en de lokale bus naar Pondicherry te pakken. Wanneer ik drie uur later in Pondicherry aankwam, keek ik mijn ogen uit op het bus station. Wow het was hier zo druk, oud en vies. Phoee waarom wilde ik ook alweer naar India? Moest ik hier de aankomende maanden gaan leven? Mmmm.... Om het mezelf iets makkelijker te maken liet ik me met de tuk tuk naar Tamil house The Sapney farm brengen. Eenmaal daar aangekomen werd ik hartelijk verwelkomt in een enorm primitieve farm. Ik kreeg een open hut aangeboden die ik met 6 andere vrijwilligers moest delen. De spinnenwebben hingen hier in het rond, duizendpoten liepen over mijn voeten en de katten lagen tussen de bedden te slapen. Douche gebeurde buiten, de wc's waren niet veel meer dan een hol in de grond en mijn bed was een matrasje van een centimeter dik op houten planken. Phoeee.... Ik had in mijn planning het idee dat ik op deze plek een aantal weken zou verblijven, maar mijn eerste indruk was dat ik het knap zou vinden als ik hier op zijn minst een aantal dagen vol zou kunnen houden... Wow dit was wel erg primitief!
The Tamil house Sapney farm is een community en spiritueel retraite, gelegen in een biologische boerderij in het hart van Auroville. Buiten de organische boerderij, word er ook gebruikt gemaakt van eco vriendelijke bouw technieken, spirituele verlichtingen, Yoga, meditatie en andere alternatieve leefstijlen. Op deze boerderij wonen gemiddeld zo'n 25 vrijwilligers van over de hele wereld, met een leeftijd tussen de 20 en de 50. Er word hier elke ochtend van je verwacht dat je om 8 uur aan het ontbijt zit. Na het ontbijt worden de projecten besproken en neem je een taak op je voor die dag. Bijvoorbeeld het ontbijt, de lunch of het diner mee bereiden. De area's poetsen, op de boerderij helpen, nieuwe hutten mee bouwen enz enz... Na het voldoen van je taak, had je de rest van de dag vrij te besteden.
Ik moest even wennen aan deze plek en aan het samen leven, samen slapen en samen wonen met zoveel mensen. Maar ik voelde me met de minuut meer thuis en raakte ik snel gewent aan deze levensstijl. Er heerste een gezellig en gemoedelijk sfeertje onder de vrijwilligers. Elke dag gingen en kwamen er nieuwe mensen, dus de groep veranderd constant. Op de farm werden workshops gehouden, kampvuurtjes gemaakt, je had plekjes om te mediteren en yoga te beoefenen en er werd vooral veel muziek geluisterd. Daarnaast waren er veel fijne, interessante en leerzame dingen te doen in Auroville.
Auroville is een stad gelegen aan de zuidoost kust. Auroville is een modelstad in India met als doel menselijke eenheid te creëren en te evolueren op het gebied van ecologie, economie, zorg, wonen, spiritualiteit en transformatie in het bewustzijn. Er worden onderzoeken gedaan naar duurzaam en zelfvoorzienend leven en toekomstige sociale en spirituele behoeften van de mensheid. Je kunt hier veel interessante workshops en cursussen volgen m.b.t. alternatieve heling, meditaties, yoga, muziek, permacultuur en nog veel meer. Als hart heeft Auroville “the Matrimandir”. Dit is een gouden bol van 30 meter hoog en heeft een diameter van 36 meter. Auroville heeft als stad geen hoofd, maar behoord tot elke bewoner. Deze stad is dus één grote community en een super vredige en spirituele plek... Super interessant om hier in mee te leven.
De eerste dagen dat ik in India was, lag ik elke nacht een aantal uur wakker... Het hutje wat ik met allemaal mannen deelde, was de boven verdieping van onze “huiskamer”. Als je in bed lag en er liep iemand door de kamer of draaide zich om in zijn slaap, dan ging heel de vloer op en neer en leek het of het huisje elk moment in kon storten... Maar eigenlijk lag ik vooral wakker omdat ik gek werd van een oneindige jeuk op mijn hoofd. In eerste instantie dacht ik dat het muggenbulten waren, maar wanneer ik iemand naar mijn haar liet kijken, kreeg ik te horen dat ik luizen had... Aaaaah shit hier was ik stiekem al bang voor!! Aangezien er geen chemische shampoos gebruikt mochten worden, maakte onze kok met wat kruiden, specerijen en olie een middeltje wat ik een aantal uren in mijn haren moest laten trekken. In deze uren kon ik keer op keer al mijn kleren uitwassen en stond ik daarna een uur onder de douche om mijn haren pluk voor pluk uit te kammen. Tussendoor werd ik gezelschap gehouden door tientallen kikkers, duizendpoten en twee kleine puppy's die zelfs in de douche met je wilde spelen. Bijna een week lang ben ik bezig geweest om deze irritante beestjes uit te moorden. Dat was wel even afzien hoor....
Tot zo ver mijn eerste week in deze primitieve omstandigheden ;).
Bedankt voor het lezen!!
Lots of love... x
Wanneer ik de aankomst hal uitliep kwam er een groep mannen op me afgelopen, die me allemaal in hun taxi/tuk tuk wilde krijgen. Phooee ik had totaal geen idee welke kant ik op moest en wie ik kon vertrouwen... Ik besloot mijn route beschrijving te volgen en de lokale bus naar Pondicherry te pakken. Wanneer ik drie uur later in Pondicherry aankwam, keek ik mijn ogen uit op het bus station. Wow het was hier zo druk, oud en vies. Phoee waarom wilde ik ook alweer naar India? Moest ik hier de aankomende maanden gaan leven? Mmmm.... Om het mezelf iets makkelijker te maken liet ik me met de tuk tuk naar Tamil house The Sapney farm brengen. Eenmaal daar aangekomen werd ik hartelijk verwelkomt in een enorm primitieve farm. Ik kreeg een open hut aangeboden die ik met 6 andere vrijwilligers moest delen. De spinnenwebben hingen hier in het rond, duizendpoten liepen over mijn voeten en de katten lagen tussen de bedden te slapen. Douche gebeurde buiten, de wc's waren niet veel meer dan een hol in de grond en mijn bed was een matrasje van een centimeter dik op houten planken. Phoeee.... Ik had in mijn planning het idee dat ik op deze plek een aantal weken zou verblijven, maar mijn eerste indruk was dat ik het knap zou vinden als ik hier op zijn minst een aantal dagen vol zou kunnen houden... Wow dit was wel erg primitief!
The Tamil house Sapney farm is een community en spiritueel retraite, gelegen in een biologische boerderij in het hart van Auroville. Buiten de organische boerderij, word er ook gebruikt gemaakt van eco vriendelijke bouw technieken, spirituele verlichtingen, Yoga, meditatie en andere alternatieve leefstijlen. Op deze boerderij wonen gemiddeld zo'n 25 vrijwilligers van over de hele wereld, met een leeftijd tussen de 20 en de 50. Er word hier elke ochtend van je verwacht dat je om 8 uur aan het ontbijt zit. Na het ontbijt worden de projecten besproken en neem je een taak op je voor die dag. Bijvoorbeeld het ontbijt, de lunch of het diner mee bereiden. De area's poetsen, op de boerderij helpen, nieuwe hutten mee bouwen enz enz... Na het voldoen van je taak, had je de rest van de dag vrij te besteden.
Ik moest even wennen aan deze plek en aan het samen leven, samen slapen en samen wonen met zoveel mensen. Maar ik voelde me met de minuut meer thuis en raakte ik snel gewent aan deze levensstijl. Er heerste een gezellig en gemoedelijk sfeertje onder de vrijwilligers. Elke dag gingen en kwamen er nieuwe mensen, dus de groep veranderd constant. Op de farm werden workshops gehouden, kampvuurtjes gemaakt, je had plekjes om te mediteren en yoga te beoefenen en er werd vooral veel muziek geluisterd. Daarnaast waren er veel fijne, interessante en leerzame dingen te doen in Auroville.
Auroville is een stad gelegen aan de zuidoost kust. Auroville is een modelstad in India met als doel menselijke eenheid te creëren en te evolueren op het gebied van ecologie, economie, zorg, wonen, spiritualiteit en transformatie in het bewustzijn. Er worden onderzoeken gedaan naar duurzaam en zelfvoorzienend leven en toekomstige sociale en spirituele behoeften van de mensheid. Je kunt hier veel interessante workshops en cursussen volgen m.b.t. alternatieve heling, meditaties, yoga, muziek, permacultuur en nog veel meer. Als hart heeft Auroville “the Matrimandir”. Dit is een gouden bol van 30 meter hoog en heeft een diameter van 36 meter. Auroville heeft als stad geen hoofd, maar behoord tot elke bewoner. Deze stad is dus één grote community en een super vredige en spirituele plek... Super interessant om hier in mee te leven.
De eerste dagen dat ik in India was, lag ik elke nacht een aantal uur wakker... Het hutje wat ik met allemaal mannen deelde, was de boven verdieping van onze “huiskamer”. Als je in bed lag en er liep iemand door de kamer of draaide zich om in zijn slaap, dan ging heel de vloer op en neer en leek het of het huisje elk moment in kon storten... Maar eigenlijk lag ik vooral wakker omdat ik gek werd van een oneindige jeuk op mijn hoofd. In eerste instantie dacht ik dat het muggenbulten waren, maar wanneer ik iemand naar mijn haar liet kijken, kreeg ik te horen dat ik luizen had... Aaaaah shit hier was ik stiekem al bang voor!! Aangezien er geen chemische shampoos gebruikt mochten worden, maakte onze kok met wat kruiden, specerijen en olie een middeltje wat ik een aantal uren in mijn haren moest laten trekken. In deze uren kon ik keer op keer al mijn kleren uitwassen en stond ik daarna een uur onder de douche om mijn haren pluk voor pluk uit te kammen. Tussendoor werd ik gezelschap gehouden door tientallen kikkers, duizendpoten en twee kleine puppy's die zelfs in de douche met je wilde spelen. Bijna een week lang ben ik bezig geweest om deze irritante beestjes uit te moorden. Dat was wel even afzien hoor....
Tot zo ver mijn eerste week in deze primitieve omstandigheden ;).
Bedankt voor het lezen!!
Lots of love... x