Goa, India

Goa voelde eigenlijk aan als een groot speelparadijs voor volwassenen… Flower power kleuren en gemoedelijke hippie sferen overal. Er worden dagelijks gezellige bijeenkomsten gehouden, er zijn leuke feestjes te vinden, meerdere keren per week is er een markt op het strand en met elke zonsondergang word er muziek gemaakt!! Wauwww elke dag is hier een nieuw avontuur… Keer op keer raakte ik weer in gesprek met nieuwe inspirerende mensen, waar ik direct super diepgaande gesprekken mee aan het voeren was. Elke dag deed ik weer nieuwe ervaringen op. Zo ontmoette ik in de eerste week een neef en nicht uit Brussel waar ik het erg goed mee kon vinden en waar ik leuke dingen mee deed. Ook werd ik op Goa avontuur genomen door Ronnie uit Noord India en Jimmie uit Singapore. Met hen deed ik ervaringen op die ik van mijn leven niet zal vergeten... Met zijn drieën al zingend op de scooter reden we door de mooie groene natuur van Goa. Mijn ogen keek ik uit naar de kleurrijke schoonheid van India. Bloemen stonden in bloei, elk huis, gebouw of muur was geverfd in een vrolijke kleur. Elke meter stond er een palmboom langs de weg, die vol hing met heerlijke kokosnoten. Daarnaast schoten er nog honderden andere mooie en interessante uitzichten aan me voorbij. Onderweg bewonderde we de heilige Banyantrees waarvan de takken als wortels terug de grond in schieten. Deze bomen waren soms in de oppervlakte wel 15 tot 20 meter breed door alle uitgeschoten takken. Ook passeerde we dorpjes waarin je terug de tijd in leek te gaan. We bezochten mooie stranden, speelde in de zee en bekeken oogverblindende zonsondergangen. Hippie marktjes waren er ook in overvloed te vinden en we genoten vooral van het overheerlijke Indiase eten waarbij je voor een paar euro's uitgebreid en super lekker had gegeten… Ook kwam ik verschillende mensen tegen die ik eerder deze reis had ontmoet. Erg toevallig aangezien India ontzettend groot is. En in de laatste week kwam Leo mij opzoeken, een Italiaanse maat die ik eerder had leren kennen in Varkala. Dagenlang kletsten we over het leven, het universum en onze krachten. Hele middagen brachten we door in strandtentjes, om zo de heetste uren van de dag te overbruggen. Hier waren we vooral weg aan het dromen bij de eindeloze zee en kwamen er nieuwe inzichten, achter elkaar naar boven. De hele menukaart hadden we inmiddels al geprobeerd, uitbuiken deden we onder de sterren, waarna we later nog uren lang danste en speelde op de djembé... Al deze ontmoetingen maakte erg veel indruk op mij en raakte me tot diep in mijn ziel. Wauwww het hield maar niet op met de bijzondere ontmoetingen!!

Als westerling lijk je hier soms wel een beroemdheid… Meerdere malen per dag komen rijke Indiërs naar je toe, met de vraag of je op de foto met ze wil. Op een geven moment werd ik hier helemaal moe van en ben ik er voor de gein gewoon geld voor gaan vragen. Dit geld doneerde ik direct weer aan de straatkindjes, want die zijn hier veel te vinden. Honderden Indiase rupees bestede ik aan de armere mensen hier… Kindjes die vanaf 6 jaar gedwongen worden om op straat te werken. Vroeg in de ochtend staan ze op om het huis te poetsen, waarna ze de gehele dag in de snik hete zon spulletjes moeten verkopen, om na werktijd hun familie nog te dienen. Verhalen hoorde ik aan van meisjes die nog geen 15 waren, maar die binnenkort uitgehuwelijkt werden om de rest van hun leven “onderdanig” te zijn. Kindjes die bij hun ouders weggehaald werden om in een andere stad, duizenden kilometers verderop, geld te moeten verdienen. Ook hoorde ik schrikbarende verhalen over baby’s die worden gedood omdat het meisjes zijn, en meisjes de families te veel geld kosten i.v.m. uithuwelijken enz. Of kindjes die worden vermist en vermoord omdat kinder lijkjes geluk en bescherming zouden brengen. Echt te ziek en te triest voor woorden en een kant van India die ik eigenlijk helemaal niet wilde zien, maar helaas ook werkelijkheid is… 

Buiten deze trieste verhalen vond ik het vooral leerzaam, fijn en interessant om met de Indiërs zelf te praten. Vele van hen zijn een bron van informatie. De visie en de mentaliteit die zij over het algemeen hebben, is echt super inspirerend. En boven alles vind ik India echt magisch... Het lijkt wel of er hier een kracht aanwezig is, waardoor alles synchroon loopt en je precies aantrekt wat je op dat moment "nodig" hebt. Veel van de mensen die op mijn pad kwamen, waren met dezelfde materie bezig als waar ik mezelf de afgelopen jaren in verdiept heb. Zoals de krachten van onze gedachten, ons bewustzijn, telepathisch communiceren en het creëren van onze eigen werkelijkheid en ons "droom" leven... Er gebeurden hier zoveel toevalligheden en speciale dingen, dat het allemaal een beetje magisch aanvoelde. Dacht ik bijvoorbeeld aan iemand wie ik eerder had ontmoet, kwam die persoon er net aangelopen. Had ik het ene moment een gedachte over iets wat ik nodig had of naar verlangde, kwam er het andere moment iets op mijn pad, wat exact aansloot op hetgeen waar ik om "vroeg". Dat kon al met kleine dingen zijn... Liep ik bijvoorbeeld met een vraag in mijn hoofd, dan kreeg ik in één van mijn volgende gesprekken ineens indirect een antwoord op mijn vraag. Had ik bijvoorbeeld iets nodig, bood even later iemand mij iets soortgelijks aan. Ik werd mezelf er meer en meer bewust van, hoe we dingen in ons leven kunnen creëren, veranderen en verwezenlijken... En hoe duidelijker je hebt wat je in je leven wil en waar je diep van binnen naar verlangt, hoe gedetailleerder het naar je toe komt! Soms nam ik gewoon even een rustig momentje om te bedenken want ik op dat moment graag wilde... De ene keer schreef ik het op en het andere moment ging ik er over fantaseren. Ik probeerde een zo gedetailleerd mogelijk beeld te visualiseren, van het geen wat ik graag wilde zien gebeuren. Dit probeerde ik zonder vragen of belemmeringen in mijn hoofd te halen, over het hoe, waar of wanneer het zou gebeuren... En zonder negatieve gedachtes of dat het überhaupt wel mogelijk zou zijn, dat deze dingen zouden kunnen gebeuren... En daarbij probeerde ik bij het fantaseren een gevoel te krijgen, wat ik zou willen voelen, als ik hetgeen had gekregen waar ik om vroeg. Daarna liet ik het los en vertrouwde ik erop dat deze droom of situatie werkelijkheid kon worden, in welke vorm dan ook. Binnen enkele dagen of zelf al uren, kwam er precies hetgeen op mij pad, waar ik om had gevraagd... Misschien in een ander jasje dan ik verwachte, maar het klopte meestal met hetgeen waar ik naar verlangde, wat ik nodig had of waar ik om vroeg. Wauwww dit is zo interessant!! En ik lijk er steeds beter in te worden... ;)! En hoewel mijn creaties hier in India wonderbaarlijk snel werkelijkheid werden, ben ik er heilig van overtuigd dat waar in de wereld we ook zijn, dat ieder mens de mogelijkheid heeft tot creëren. Ik voel dat ik deze ervaringen graag met andere wil delen, om mensen te inspireren om dit ook te proberen. Want als je dit op de juiste manier doet, dan is het creëren van ons ideale leven echt mogelijk!! En dit kan werken van het krijgen van kleine dingetjes die je op dat moment nodig hebt, tot het verwezenlijken van grote dromen... Onbewust trekken we sowieso al aan waar we mee bezig zijn of wat onze gedachtes en gevoelens zijn. Dus dan kunnen we beter maar bewust zijn, van hetgeen wat we aan willen trekken in ons leven!

Na bijna drie maanden in India te hebben gereisd, besloot ik om naar Nepal te vliegen. Aangezien ik vanuit daar een maand later weer terug naar Nederland zou gaan. Maar wat heb ik een bijzondere tijd gehad hier in India!! Ik ben echt als een blok gevallen voor dit spiritueel en religieus land... Ik heb zoveel mooie, nieuwe en bijzondere ervaringen opgedaan, daar zou ik nog een heel boek over kunnen schrijven ;). Ik heb veel meegekregen van de indrukwekkende en mooie religies, rituelen en culturen die in dit land te vinden zijn. Het is dan ook indrukwekkend om te zien dat er zoveel verschillende geloven aanwezig zijn en er op veel verschillende manieren word gebeden… Door jong en oud. Ook word er bewust stil gestaan bij de kleine dingen in het leven, die bij ons vaak als vanzelfsprekend worden gezien. Zo word er bijvoorbeeld bij elke maaltijd, zegen of hulp, dankbaarheid getoond... Ook ben ik geïnspireerd geraakt door het delen en weggeven wat de mensen hier constant doen… Ook al ze zelf bijna “niets” hebben. In onze westerse cultuur willen we meestal het beste voor onszelf houden, maar hier word het beste vaak aan de ander gegeven en worden alle bezittingen met elkaar gedeeld. Daarnaast leven de mensen met de dag i.p.v. dat ze kijken naar de toekomst! En boven alles is deze bijzondere trip vooral speciaal gemaakt door de ontmoetingen van zoveel mooie, wijze en gelijkgestemde mensen, die hetzelfde in het leven staan als mij. En waar ik ontzettend veel gezelligheid, liefde, inspiratie en wijsheid mee heb mogen delen. Ook heb ik intens genoten van alle muziek die hier bij wijze van spreken, op elke hoek van de straat gemaakt word. En ik ben vooral bezig geweest met hetgeen wat ik wil bereiken in mijn leven en dat is meer liefde, vrede, licht en positiviteit brengen op deze aarde... Mensen hun eigen krachten laten leren kennen en handvatten meegeven, waarmee men meer vrede en licht in hun eigen leven kunnen creëren!! Ik had eigenlijk nog veel langer in India willen blijven, want ik was nog lang niet klaar hier, maar helaas kon ik mijn vliegticket niet meer omboeken… Maar ik hoop diep vanuit mijn hart dat ik in de toekomst zeker nog een keer terug mag komen in dit indrukwekkende en bijzondere land!! 

Bedankt weer voor je interesse en tot de volgende blog…

Namasté!!
xxxxxxxx

Arambol, India

Het is inmiddels alweer maanden geleden dat dit avontuur plaats vond, maar ik wil mijn Sri Lanka, India en Nepal trip heel graag nog compleet maken!! Daarnaast staat er voor deze winter weer een nieuwe reis op mijn planning, dus ik blijf zo nu en dan nog verhaaltjes posten… :)! Hier dus nog een blog over mijn laatste deel in India!

Vanuit Gokarna vertrok ik met de trein naar de Indiase staat Goa. Deze reis hield mij weer zoet voor zo’n 2,5 uur. In de trein werd mijn aandacht getrokken door arme Indiërs, die hun geld verdiende met het vermaken van de passagiers... Zo liep de ene dame al zingend en muziek makend door de trein. Een andere man vermaakte de passagiers met een show, waarbij hij zonder problemen een groot zwaard in zijn keel en lichaam stopte. Daarna volgde er een man zonder benen, die op zijn armen de trein door struinde. Hij werd weer vervolgd door een vrouwtje die met een baby over haar arm, aan het bedelen was. En tussendoor liepen er mannen met manden vol eten en drinken, die al markt zingend hun huisgemaakte lekkernijen verkochten. Genoeg te zien en te beleven dus... Eenmaal in Margoa aangekomen, het eindstation van deze trein, kwam ik er achter dat ik nog een hele reis voor de boeg had. Ik was weer lekker ongeorganiseerd ergens op af gegaan, niet wetende waar ik ergens uit zou gaan komen, of hoe ik mijn plaats van bestemming zou gaan bereiken…. Ja dat houd het lekker spannend ;)! Maar goed, inmiddels had ik al ervaren dat wanneer je lokals om de weg vraagt, je van a t/m z verder word geholpen, dus daar vertrouwde ik maar op. Met al mijn hebben en houden, stapte ik achterop bij een motortaxi, om mezelf op het eerst volgende busstation af te laten zetten. Vanuit daar zou ik drie keer over moeten stappen in verschillende dorpjes, om uiteindelijk het plaatsje Arambol te bereiken. De derde busrit leek een eeuwigheid te duren. Ik zat helemaal ingesloten door een Indiaas gezin, waarvan het ene kind constant aan mij aan het plukken was, het andere kind zich vermaakte met het leeghalen van mijn tas, waarbij ze alles aflikte. En ondertussen lag moeder op mijn schouder te slapen... Na een lange rit van zo'n 6 uur bereikte ik na een laatste scooter rit, in het noorden van de staat Goa, eindelijk het plaatsje Arambol.

Direct na aankomst vond ik een mooi, net en groot huisje wat d.m.v. rotsen aan de zee grensde. Hoewel ik dacht dat ik een perfect hutje had gevonden, verhuisde ik twee dagen later alweer naar een plekje wat hoger op de berg was gebouwd. Want in dit huis aan zee, hoorde ik 24 uur per dag, elke seconde van het uur, de golven tegen de rotsen aan klotsen. En dan is er werkelijk echt geen enkel moment van stilte, wat mij stiekem een beetje onrustig maakte… Mijn nieuwe huisje had een enorm balkon en het mooiste uitzicht wat ik tot nu had gehad. Ik had een vrij uitzicht over de zee en daarbij werd de horizon versierd met fel groene planten en palmbomen. Daarnaast had elke muur van dit gebouw een leuk en fel kleurtje, wat mij helemaal vrolijk maakte. Het is hier in Goa nog kleurrijker dan ik tot zover had gezien. Elk huis of gebouw is in verschillende kleuren van de regenboog geverfd, en daarnaast in de natuur zo groen en in bloei… Wauwww :D!!

De eerste dagen in Arambol kon ik mijn draai nog niet helemaal vinden... Ik had van te voren erg hoge verwachtingen van dit plaatsje, en ja… Vooral als je verwachtingen hebt, dan kun je teleurgesteld worden!! Arambol ligt in het noorden van Goa. Je hebt in dit plaatsje enorm veel barretjes, guesthouses, marktjes en leuke winkeltjes. Maar dit alles maakte het dorpje net iets te massaal voor mij. Er waren hier ook veel Russische mensen te vinden en die maken de sfeer niet altijd gezelliger. Daarnaast vierde veel jonge "rijke" Indiërs hier hun vakantie.... Tot nu toe had ik een hoge pet op van de Indiërs, maar de welgestelde mensen irriteerde me soms een beetje. Vooral wanneer ik zag hoe respectloos sommige met de "armere" bevolking om gaan. Daarnaast spreken ze enorm hard, komen ze continu je aandacht vragen en luisteren ze de meest irritante muziek met de volumeknop vol open... Mmmm. Voor mij allemaal dus iets te druk en rumoerig. En zoveel mensen er hier zijn, zoveel honden lijken er ook rond te lopen... Maar dat voelde wel weer fijn ;). Overal om je heen zijn honden te vinden. Als je op het strand zit, komen er verschillende honden tegen je aan liggen of zitten, zonder zich ook maar te verroeren...En honden uit je buurt hadden je meestal al snel in het vizier. Als ik s'avonds over straat liep, begeleide ze me dan ook elke avond trouw naar mijn huis en bleven ze meestal nog een tijdje de wacht houden. Je voelt je dus optimaal veilig en hebt altijd gezelschap ;)! Na een aantal dagen begon het plaatsje steeds rustiger te worden, omdat het seizoen op zijn einde liep. Hierdoor begon ik Arambol met de dag meer te waarderen, want deze plek had toch ook echt wel iets bijzonders…

Arambol staat vooral bekend om haar unieke live muziek. Arambol werd in de jaren 60 bewoond door hippies van over de hele wereld, en vele van hen zijn in dit dorpje blijven hangen... Echt de meest wazige mensen zijn hier te vinden. Maar wat een enorm creatieve bevolking…. Erg inspirerend! Elke avond word er ergens wel een concert gehouden. Concerten waar live muziek word gemaakt…. Van meditatieve muziek tot reggae. En van elektronische muziek tot Indiase klassiekers... Ook ben ik naar het Free spirit festival in Morjim geweest. Op het festival werden verschillende soorten muziek gemaakt, vaak een combinatie van instrumentale muziek aangevuld met elektronische beats. Daarnaast werden de bezoekers vermaakt met verschillende indrukwekkende optredens. Nou alleen al het publiek, maakte het festival super bijzonder... Iedereen liep hier rond met een enorme big smile en was omringt met een hele fijne, liefdevolle en vredige vibe. Ik heb nog nooit zo veel mooie, creatieve en inspirerende mensen bij elkaar gezien…. Wauw!! Tot de zon op kwam heb ik staan dansen en hoewel ik alleen aan kwam op het feestje, was ik in de ochtend opgenomen in een hele nieuwe Goa familie…

Veel van de reizigers die vanuit de hele wereld komen, blijven een tijdje op deze plek leven. Ook zie je hier dat de lokale bevolking, voor Indiase begrippen, vrij open minded is. Wat je hier vooral onder de reizigers en Indiërs voelt, is dat iedereen gelijk is. Het maakt niet uit hoe je eruit ziet, wat je doet of waar je vandaan komt. Daarnaast valt me ook op dat er niet veel geoordeeld word. Of je nu licht, donker, oud, jong, arm, rijk, dik, dun, groot, klein of wat dan ook bent... Iedereen is gelijk, interessant en perfect zoals hij/zij is!! Uiteindelijk hebben we allemaal uiterlijke kenmerken, goede en minder goede eigenschappen en vinden we andere dingen belangrijk. Maar helaas oordelen we vaak, zonder er bij na te denken, over een ander of onszelf. Meestal komt het oordelen over onszelf en een ander, vooral voort uit iemands eigen onzekerheid en tekortkomingen. Vaak wijzen we naar een ander, maar vergeten we allereerst naar onszelf te kijken. En als wij mensen elkaar meer in elkaars waarde zouden laten, zonder al te veel te oordelen en naar een ander te wijzen, dan zou de wereld er uiteindelijk ook een heel stuk beter uit zien... Toch? Ik ben hier zelf ook niet altijd even correct in, maar ik doe wel mijn best om dit zo min mogelijk te doen en mensen hiervan bewust te maken ;)! Daarentegen kunnen we elkaar beter complimenten geven, over de eigenschappen die we in elkaar bewonderen of uiterlijkheden die we wel mooi vinden van elkaar. En hoe mooi is het om een ander te laten voelen, dat hij of zij er hoe dan ook toe doet!! Uiteindelijk doen we minder goede dingen omdat we ons hier misschien niet bewust van zijn, uit onzekerheid of omdat we niet beter kunnen of weten. Maar laat elkaar in ieders waarde en geef op zijn minst zelf het goede voorbeeld. Mijn motto is dan ook altijd, behandelen mensen zoals je zelf ook behandeld wil worden en heb liefde voor alles en iedereen!! Want ja, alles wat je weg geeft komt uiteindelijk weer bij jezelf terug. 'Karma'... You know?! En dat is de fijne mentaliteit die hier onder de reizigers heerst…

Om mijn verhaal niet te lang te maken, stop ik hier weer even bij mijn avontuur in Goa…. Snel zal ik het vervolg op deze blog posten!! Bedankt weer voor het lezen….
 
Liefs Laura