Colombo (Mount Lavinia), Sri Lanka
Het heeft even geduurd, maar bij deze dan mijn eerste travel blog... Inmiddels ben ik alweer aan het einde van een maand Sri Lanka, maar de aankomende weken deel ik graag mijn indrukken en ervaringen van dit heerlijke land!
Na een reis van ruim 22 uur kwam ik dan eindelijk aan in Colombo, de hoofdstad van het tropisch groene en warme Sri Lanka. Zo dat was weer een pittige reis.... 14 uur lang in een vliegtuig zitten en 8 uur wachten in Istanboel en de Malediven. En vanuit het vliegveld op weg naar het centrum van Colombo ook nog eens twee uur met de taxi in de file gestaan. Phoeee welkom in het drukke Azië. Bussen, auto's, tuk-tuks, motors, scooters en vrachtwagens rijden allemaal al toeterend kriskras door elkaar. Een groot gekkenhuis.
Om het mezelf makkelijk te maken had ik voor deze reis van te voren maar alvast een kamer geboekt in Mount Lavinia. Eenmaal in mijn guesthouse aangekomen werd ik verwelkomt in een voor onze begrippen vies huisje. Ik heb tot drie keer toe bewust een knop om moeten zetten qua hygiëne, want die begrippen lijken ze in Azië niet zo nauw te nemen. Mmm dat is toch wel weer een beetje een cultuur shock als je net uit het optimaal geordende, schone en koude Nederland komt. En ja dan denk je wel ff... 'Waarom wilde ik ook alweer gaan reizen??' Want wat gaat deze nieuwe weg die ik ingeslagen ben, mij in hemelsnaam allemaal brengen?! Toch stiekem wel spannend allemaal...
Wanneer ik s'avond op het strand wat wilde gaan eten en mezelf afvragend of ik wel de juiste keuze had gemaakt om weer te gaan reizen... Werd ik overal aangesproken door Sri Lankese mannen en leek er geen dame in de buurt te zijn. Ik moest nog even helemaal niets van deze mensen hebben totdat ik Shafy ontmoete. Shafy trok meteen mijn aandacht met zijn rastafari look en maakte mij nieuwsgierig. Die ontmoeting mondden uit in een gezellig avondje aan het strand, waar ik direct mijn angsten zorgen en twijfels over deze reiskeuze, met de golven de zee in kon laten verdwijnen... Lekker naar de zee staren, warme nachten beleven, nieuwe mensen leren kennen en in de natuur leven. Oooh jah... Dit was reizen :D!! Hiervoor was ik uit mijn comfortzone gestapt. En zo zal ik de aankomende maanden mijn tijd doorbrengen... Deze 1e avond voelde als een erg warm en hartelijk welkom in Sri Lanka.
Mount Lavinia is een voorstad van Colombo en ligt aan de westkust van het eiland. Het strand is uitgestrekt, er zijn wat restaurantjes te vinden maar verder is het hier rustig, mooi en groen. Naar mijn idee een fijne plek om je reis in Sri Lanka te beginnen. Tussen de stad en het strand ligt een scheiding van het spoor. En hoewel er verschillende treinen in een uur voorbij komen razen, gebruiken de mensen het spoor als een voetpad. Er is in de verre verte geen spoorwegovergang te vinden, dus het is ook gebruikelijk om gewoon het spoor over te steken. Bewoners staan gezellig op de rails te buurten en kinderen zitten er te spelen. Er zit niet meer dan een meter ruimte tussen de gebouwen en het spoor, dus als er een trein voorbij komt rijden, lijkt het net of je in de wagon zelf zit. Mensen hangen in de deuropeningen letterlijk buiten de trein en naar veiligheid lijkt niet te worden gekeken...
Omdat ik een aantal dagen in Colombo moest verblijven i.v.m. mijn visum aanvraag voor India, bracht ik mijn eerste dagen vooral door met Shafy. Hij was anders dan de gemiddelde local. Met hem had ik meteen een leuke klik. Omdat hij een super goede vibe om zich heen had, werd hij mijn privé "gids". Shafy vertelde mij al snel dat hij zijn ouders, zijn familie, zijn huis en al zijn spullen is verloren met de tsunami in 2004. Hij was op dat moment 15 jaar oud en vanaf die dag is hij helemaal alleen in het leven komen te staan... Hij kwam in een tsunami opvanghuis terecht waar hij zich absoluut niet fijn voelde omdat hij zich afgestoten voelde. Later is hij op het strand gaan wonen waar hij om zijn vrijheid nog steeds is blijven hangen. Zijn levensverhaal ging me echt aan het hart... Zijn verhalen, eenzaamheid en verdriet leek ik in mijn eigen hart te voelen. Zijn ogen spraken boekdelen en ondanks dat hij niets heeft behalve zichzelf and the beach, straalt hij vooral veel positiviteit uit... Wat een mooi en interessant mens!!
Na vier dagen Lavinia beach besloot ik verder te reizen richting het zuiden. Tijd om weer alleen verder te gaan. De trein is in Sri Lanka een makkelijke, mooie en goedkope manier van reizen. Voor nog geen euro had ik een treinticket naar Galle wat 130 km ten zuiden van Colombo ligt... Daarvoor moest ik wel ruim twee uur lang staan in een overvolle trein, waar iedereen tegen elkaar gedrukt staat en de mensen letterlijk met de benen buiten hangen. Maar gelukkig werd de coupe gedurende de rit wat leger. Ik had totaal geen plan in mijn hoofd, maar ik besloot om naar het plaatsje Unawatuna te reizen. Onderweg sprak ik met een doorgewinterde reiziger die al jaren in het plaatsje Hikkaduwa kwam... Dit is een oud hippie plaatsje aan de westkust, wat vooral bekend staat als goede surfplaats. Aangezien ik totaal geen plan had en vooral met the flow mee wilde gaan, besloot ik i.p.v. naar Uwanatuna te gaan, op het station van Hikkaduwa uit te stappen. Zon zee en strand, daar had ik behoefte aan!!
Tot zo ver mijn eerste dagen in Sri Lanka...
Love and peace to you!!
x
Na een reis van ruim 22 uur kwam ik dan eindelijk aan in Colombo, de hoofdstad van het tropisch groene en warme Sri Lanka. Zo dat was weer een pittige reis.... 14 uur lang in een vliegtuig zitten en 8 uur wachten in Istanboel en de Malediven. En vanuit het vliegveld op weg naar het centrum van Colombo ook nog eens twee uur met de taxi in de file gestaan. Phoeee welkom in het drukke Azië. Bussen, auto's, tuk-tuks, motors, scooters en vrachtwagens rijden allemaal al toeterend kriskras door elkaar. Een groot gekkenhuis.
Om het mezelf makkelijk te maken had ik voor deze reis van te voren maar alvast een kamer geboekt in Mount Lavinia. Eenmaal in mijn guesthouse aangekomen werd ik verwelkomt in een voor onze begrippen vies huisje. Ik heb tot drie keer toe bewust een knop om moeten zetten qua hygiëne, want die begrippen lijken ze in Azië niet zo nauw te nemen. Mmm dat is toch wel weer een beetje een cultuur shock als je net uit het optimaal geordende, schone en koude Nederland komt. En ja dan denk je wel ff... 'Waarom wilde ik ook alweer gaan reizen??' Want wat gaat deze nieuwe weg die ik ingeslagen ben, mij in hemelsnaam allemaal brengen?! Toch stiekem wel spannend allemaal...
Wanneer ik s'avond op het strand wat wilde gaan eten en mezelf afvragend of ik wel de juiste keuze had gemaakt om weer te gaan reizen... Werd ik overal aangesproken door Sri Lankese mannen en leek er geen dame in de buurt te zijn. Ik moest nog even helemaal niets van deze mensen hebben totdat ik Shafy ontmoete. Shafy trok meteen mijn aandacht met zijn rastafari look en maakte mij nieuwsgierig. Die ontmoeting mondden uit in een gezellig avondje aan het strand, waar ik direct mijn angsten zorgen en twijfels over deze reiskeuze, met de golven de zee in kon laten verdwijnen... Lekker naar de zee staren, warme nachten beleven, nieuwe mensen leren kennen en in de natuur leven. Oooh jah... Dit was reizen :D!! Hiervoor was ik uit mijn comfortzone gestapt. En zo zal ik de aankomende maanden mijn tijd doorbrengen... Deze 1e avond voelde als een erg warm en hartelijk welkom in Sri Lanka.
Mount Lavinia is een voorstad van Colombo en ligt aan de westkust van het eiland. Het strand is uitgestrekt, er zijn wat restaurantjes te vinden maar verder is het hier rustig, mooi en groen. Naar mijn idee een fijne plek om je reis in Sri Lanka te beginnen. Tussen de stad en het strand ligt een scheiding van het spoor. En hoewel er verschillende treinen in een uur voorbij komen razen, gebruiken de mensen het spoor als een voetpad. Er is in de verre verte geen spoorwegovergang te vinden, dus het is ook gebruikelijk om gewoon het spoor over te steken. Bewoners staan gezellig op de rails te buurten en kinderen zitten er te spelen. Er zit niet meer dan een meter ruimte tussen de gebouwen en het spoor, dus als er een trein voorbij komt rijden, lijkt het net of je in de wagon zelf zit. Mensen hangen in de deuropeningen letterlijk buiten de trein en naar veiligheid lijkt niet te worden gekeken...
Omdat ik een aantal dagen in Colombo moest verblijven i.v.m. mijn visum aanvraag voor India, bracht ik mijn eerste dagen vooral door met Shafy. Hij was anders dan de gemiddelde local. Met hem had ik meteen een leuke klik. Omdat hij een super goede vibe om zich heen had, werd hij mijn privé "gids". Shafy vertelde mij al snel dat hij zijn ouders, zijn familie, zijn huis en al zijn spullen is verloren met de tsunami in 2004. Hij was op dat moment 15 jaar oud en vanaf die dag is hij helemaal alleen in het leven komen te staan... Hij kwam in een tsunami opvanghuis terecht waar hij zich absoluut niet fijn voelde omdat hij zich afgestoten voelde. Later is hij op het strand gaan wonen waar hij om zijn vrijheid nog steeds is blijven hangen. Zijn levensverhaal ging me echt aan het hart... Zijn verhalen, eenzaamheid en verdriet leek ik in mijn eigen hart te voelen. Zijn ogen spraken boekdelen en ondanks dat hij niets heeft behalve zichzelf and the beach, straalt hij vooral veel positiviteit uit... Wat een mooi en interessant mens!!
Na vier dagen Lavinia beach besloot ik verder te reizen richting het zuiden. Tijd om weer alleen verder te gaan. De trein is in Sri Lanka een makkelijke, mooie en goedkope manier van reizen. Voor nog geen euro had ik een treinticket naar Galle wat 130 km ten zuiden van Colombo ligt... Daarvoor moest ik wel ruim twee uur lang staan in een overvolle trein, waar iedereen tegen elkaar gedrukt staat en de mensen letterlijk met de benen buiten hangen. Maar gelukkig werd de coupe gedurende de rit wat leger. Ik had totaal geen plan in mijn hoofd, maar ik besloot om naar het plaatsje Unawatuna te reizen. Onderweg sprak ik met een doorgewinterde reiziger die al jaren in het plaatsje Hikkaduwa kwam... Dit is een oud hippie plaatsje aan de westkust, wat vooral bekend staat als goede surfplaats. Aangezien ik totaal geen plan had en vooral met the flow mee wilde gaan, besloot ik i.p.v. naar Uwanatuna te gaan, op het station van Hikkaduwa uit te stappen. Zon zee en strand, daar had ik behoefte aan!!
Tot zo ver mijn eerste dagen in Sri Lanka...
Love and peace to you!!
x