PEACEFUL LIVING
  • Home
    • Over Peaceful Living
  • Info
    • Peaceful Living
    • Behandeling
  • Inspiratie
  • Weblog
  • Contact

Alleppey en Amma Ashram

12/4/2016

2 Comments

 
Alleppey, India
Met de tuktuk ben ik van Auroville naar Pondicherry gebracht. Omdat ik smakte naar een privé kamer besloot ik eerst wat rust op de zoeken in Alleppey, een plaatsje aan de zuid westkust van India. Hiervoor moest ik met de nachtbus van het oosten naar het westen reizen. Hoewel ik op hete kolen zat omdat ik natuurlijk weer aan de late kant was, nam de tuktuk driver ruim te tijd om me de kleren van het lijf te vragen. Bij elke vraag ging hij rustiger rijden en werd ik met de minuut onrustiger. Indiërs zijn erg nieuwsgierig, willen alles van je weten en ze zijn erg direct in hun vragen. Ze willen weten wat voor werk je doet, wat je salaris is. Of je getrouwd bent, je relaties hebt en waarom niet? Wat voor leven je hebt en of je gelukkig bent... Phoe een heel interview ;)!

Toen ik net voor tijd aankwam in Pondicherry, moest ik nog uit gaan zoeken waar mijn bus in hemelsnaam zou komen. Daar liep ik dan helemaal alleen in de donkere nacht door de straten van India. Elke tien meter ben ik gaan vragen welke kant ik op moest en werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Want de mensen hier sturen je liever een verkeerde kant op dan dat ze antwoorden dat ze het niet weten. Het word afgeraden om als vrouw alleen in het donker te lopen, maar ik voelde me totaal niet onveilig... Ik vond het wel grappig allemaal en ik begon de gebarentaal van de Indiërs steeds beter te begrijpen. Zo gebruiken ze allemaal een schuin hoofd schuddend gebaar en is het ff uitzoeken of ze daar ja, nee of misschien mee bedoelen.

Uiteindelijk vond ik de juiste verzamel plek en wanneer ik eenmaal in de slaapbus zat, ben ik als een blok in slaap gevallen. Op de farm had ik een slaap tekort opgedaan aangezien ik elke avond vrij laat naar bed ging, de "bedden" niet erg comfortabel waren en ik s'ochtends weer vroeg uit de veren moest om op de farm te helpen. Om 6 uur s'ochtends werd ik wakker gemaakt omdat de bus stuk was, dus moest ik met mijn ogen nog half dicht overstappen naar een andere bus en daarna nog een andere en daarna nog een andere. 14 uur en 4 bussen later arriveerde ik eindelijk op de plaats van bestemming. Mmmm ja en nu... Ik heb maar een nieuwe tuktuk driver in vertrouwen genomen om mij naar een fijn plekje te brengen, omdat ik totaal geen idee had waar ik heen moest. Onderweg showde hij me wat interessante plaatsjes, aten we in een leuk restaurantje waar je heerlijke maaltijden uit een bananen blad kon eten en mocht ik zelfs zelf de tuktuk besturen.

Ik belande in Marari beach, het noorden van Alleppey. Daar vond ik een kamer met een tuintje, wat aan huis van een Indiase familie was gebouwd. In een paar minuten liep ik naar een mooi en rustig strandje en er waren hier weinig tot geen toeristen te vinden. Wanneer ik s'avonds na het bezichtigen van een mooi gekleurde zonsondergang wat wilde gaan eten aan het strand, raakte ik in gesprek met een wijze dame van eind zestig en aten we ons diner gezamenlijk. We hadden super veel overeenkomsten en gedeelde interesses, alleen wat zij ruim dubbel mijn leeftijd. Uren lang deelde we levenservaringen met elkaar... Erg interessant en leerzaam. Wanneer ik later op de avond terug bij mijn huisje kwam, stonden er vier bezorgde mensen op mij te wachten. Het was namelijk donker, ik was al uren van huis en volgens hen wist ik de weg hier nog niet. Ook kreeg ik via via een telefoontje van de tuktuk driver, die rond aan het rijden was om mij te zoeken. Aaah super schattig... Ik kende deze mensen niet eens en ze ontfermde zich al helemaal over mij. Een fijn, veilig en liefdevol gevoel.

Maar wat vond ik het hier fijn... Helemaal blij wat is met deze “luxe” kamer met een echt bed, een douche, een veranda en een privé tuintje. Er was weinig te beleven in dit plaatsje, maar dat vond ik op het moment heerlijk. Het strand was erg rustig en er waren geen restaurantjes of barretjes te vinden. Maar ik kon al genieten van lekker op mijn eigen terrasje zitten. Mijn kleren met de hand wassen en in mijn tuintje uithangen. Een chai drinken, het eten wat je hier bij mensen aan huis doet. Even een praatje maken met de familie of de buren. Ook zei waren oprecht geïnteresseerd en wilde alles weten over mijn leven en mijn familie.

Het strand was op 5 minuten loop afstand. Wanneer je op het strand afliep werd je bijna verblind door het zonlicht wat op het palmwitte strand scheen. Het zand was super zacht en had bijna de structuur van sneeuw... Ook hier stond heel het strand vol met palmbomen en was de natuur een beetje te vergelijken met Sri Lanka. Het begint hier wel echt super heet te worden, het was overdag gemiddeld zo'n 35 graden.

Het was heerlijk om hier even tot rust te komen... Niks hoefde en ik had alle tijd en ruimte om volop in het moment te leven en te genieten van het hier en nu. Ik kon hier tegen een kleine vergoeding heerlijke Indiase maaltijden mee eten, dus ook daar hoefde ik niet over na te denken. Ik kreeg veel mee van het leventje dat de arme visser families, de lokale bevolking en het gezin waar ik naast woonde, hun leventje hier aan de kust van India leefde. Vader runde een straat winkeltje waar hij wat koekjes, drinken, fruit, poets spulletjes en thee verkocht. Indiase mannen kwamen hier heel de dag Chai thee drinken, wat moeder aan de lopende band maakte. En daarnaast was ze heel de dag een beetje aan aan het rommelen rondom het huis en verzorgde ze haar schoonouders die hier ook woonde. Het is in de Indiase cultuur gebruikelijk dat wanneer je gehuwd bent, dat de vrouw bij de familie van de man gaat wonen tot de ouders sterven. Dan was er ook nog de mooie glimlachende dochter die haar Engels met mij wilde beoefenen. En s'avonds werd er door de vrouwen al zingend gebeden. Een erg stresloos leventje, maar daar in tegen lijkt hun wereldje ook erg klein te zijn.

Na 5 heerlijke en rustige dagen in Alleppey ben ik met een 6 uur durige boottrip naar Amritapuri vertrokken, om Amma ashram te bezoek. Tijdens de boottrip in de groene natuur, kon ik observeren hoe de mensen hier aan het water een enorm primitief leventje lijden.

Ik had veel goede verhalen gehoord over Amma ashram. Amma is een bekende Indiase guru en haar energie en knuffels zouden helend zijn. Ik was mezelf er van bewust dat Amma op dat moment niet in de ashram zelf zou zijn, maar ik was toch benieuwd naar deze plek. Dat werd een aparte ervaring. Niet zo zeer de ashram zelf maar meer met Ricarda, een jonge Duitse dame die ik leerde kennen en die ongelooflijk veel op mij leek. Zowel haar karakter als haar uiterlijk en uitstraling waren een spiegel voor mij. We deelde vanaf de eerste uren al onze diepste gevoelens en issues met elkaar en we hadden dezelfde denkwijze en humor. Ik weet niet zo goed hoe ik de ashram zelf moet beschrijven, maar ik kreeg er een beetje een "sekte" gevoel bij. Bijna iedereen droeg witte gewaden en er werd de gehele dag door tot de 4000 verschillende Hindostaanse goden gebeden. Daarnaast werd er vooral veel gemediteerd en gezongen en werden er andere wazige rituele uitgevoerd. Er woonde hier 100den mensen die helemaal geobsedeerd waren door amma. En ik geloof direct dat amma een bijzondere vrouw is, maar om heel je leventje op de offeren voor haar leek mij een beetje te veel van het goede. Heel dit complex stond in teken van deze dame die word geëerd als een godin... Waarschijnlijk kon ik deze mensen niet helemaal begrijpen omdat ik haar zelf niet had geknuffeld, maar ik had zelf niet echt een goed gevoel bij deze plek. Uiteindelijk waren dit leerzame dagen aangezien Ricarda en ik elkaar mooie inzichten mee hadden gegeven en was zij met haar spiegel mijn Amma ashram ervaring. Na drie dagen in deze ashram te hebben geleefd, verlieten we beide deze plek om precies de tegenovergestelde richting op te gaan. Ik reisde door naar het zuidelijke plaatsje Varkala....

Liefs x
2 Comments

Leven in een community...

6/4/2016

1 Comment

 
Auroville, India
Hoe langer ik op deze primitieve plek in Auroville was, hoe meer ik mezelf thuis voelde! Na vijf nachten met een matje op de grond te hebben gelegen, kon ik een upgrade maken naar een andere kamer waar ik op zijn minst een stretcher had. Ik werd hier wel regelmatig wakker met een grote hagedis in mijn bed, maar ook dat wende.

Ik huurde een fiets zodat ik wat makkelijker rond kon gaan in het dorp. Het was erg indrukwekkend om hier rond te fietsen en ik keek mijn ogen uit. Buiten het gevoel dat je terug in de tijd gaat hier in India, passeerde je tijdens je rit verschillende koeien, geiten, honden en hanen... Ze blokkeren letterlijk je weg en lopen en staan overal in de straatjes en aan huizen. Rond elk huis worden elke dag ook een grote mandala's getekend, wat de straatjes nog sierlijker maakte. De natuur is vrij droog en dor in het zuid oosten en gedurende de dag is het enorm heet... Zo'n 32 graden.

Er zijn hier elke dag verschillende cursussen en workshops te volgen. Deze zijn gratis bij te wonen of kosten een aantal euro's. Het is alsof ik in een snoepwinkel loop, zo veel interessante dingen te doen waar ik van wil proeven. Dit is een plek waar je jezelf continu kan ontwikkelen. Hoewel ik in Nederland regelmatig als zweverig of spiritueel word gezien, ben ik in vergelijking met de mensen hier een nuchtere westerling...

Maar ik vermaakte mezelf in Auroville dus vooral met het volgen van verschillende meditatie workshops zoals Ohm meditations, Sounds meditations en een organische medicijnen workshop. Ook heb ik speech bijgewoond m.b.t. bewustzijn en bezocht ik een Indiaas festival. Daarnaast heb ik tijdens een basis Zen Shiatsu cursus, nieuwe technieken geleerd die ik toe kan passen in mijn praktijk. Tijdens behandelingen die ik weg gaf aan mijn huisgenootjes kon ik deze nieuwe technieken meteen beoefenen. Ook bezocht ik the Matrimandir, de grote gouden bol in Auroville. Wauw dat was echt super indrukwekkend. Binnen in dit gebouw leek het net alsof je in een ruimteschip was, zo futuristisch. Alles in het gebouw was parelwit, er liep een enorme wenteltrap van beneden naar boven en in het midden van het gebouw lag een grote kristallen bol wat het zonlicht van buiten naar binnen liet schijnen. The Matrimandir heeft twaalf peddels met ieder een andere kleur en een andere betekenis. In deze peddels was het intens stil en hier kon je in de ochtenden mediteren.

Er waren in Auroville veel lieve, fijne en gezellige mensen te vinden, die allemaal met soortgelijke intenties in India waren... Ook heb ik met mijn Indiase maat Rahul gemeet. Met Rahul heb ik twee jaar geleden in Cambodja een halve maand op een eiland geleefd. Hij verbleef momenteel in het plaatsje Pondicherry, wat 20 km van Auroville vandaan was, dus een mooie mogelijkheid om elkaar weer te ontmoeten.

Ook heb ik mijn 30e verjaardag hier mogen vieren. Om 12 uur hebben we met wat mensen van de farm mijn nieuwe levensjaar ingedronken met een Indiase monnik rum... Op mijn verjaardag zelf ben ik een meditatie gaan doen onder de "ziel" van Auroville, om even bewust stil te staan bij deze nieuwe levensfase... De ziel van Auroville is een enorm grote boom waarvan de takken als wortels opnieuw de grond in groeide en uitmondde in nieuwe boompjes. Deze enorm grote boom leken zelf 8 verschillende bomen bij elkaar. Een super indrukwekkende en energieke plaats met uitzicht op de Matrimandir. Na de lunch ben ik taart gaan eten met Rahul mijn Cambodja vriend en ontmoeten we wat nieuwe mensen. Wanneer ik met de zonsondergang terug fietste naar mijn hutje, heb ik mezelf een mooie armband en een leren tasje cadeau gedaan... S'avonds ben ik met wat huisgenootjes en andere Auroville bewoners uiteten gegaan en vierde ik gedurende deze onvergetelijke dag, met veel verschillende mensen deze bijzondere 30e verjaardag!

En wat een lekker eten hebben ze hier in India... Wauw!! Zoveel verschillende soorten curry's, overheerlijke dosas en variërende thallis. En daarnaast word er vooral veel rijst gegeten. Rijst in de ochtend, rijst in de middag en rijst in de avond. Ook bezocht ik bijna elke dag de Ganesh bakery om een smaakvolle Chai of Massala tea te drinken en een overheerlijk stuk taart te eten. Het viel me op dat ik hier veel meer behoefte heb aan zoetigheid, dan wanneer ik thuis ben. Misschien is dat omdat de zoete dingen hier extra zoet worden gemaakt en het hartige eten vooral spicy en gekruid is... Wat je later weer in balans moet brengen met wat suikers. Het leek erop dat mijn lichaam hier langzaam gewent aan raakte. En daarnaast is het hier zo ongelooflijk goedkoop. Eten is hier te vinden voor een paar centen en voor 3 euro heb je een uitgebreide maaltijd...

Als je met 25 mensen samenwoont dan is het alleen wel verdomd moeilijk om alleen te zijn. En hoewel ik echt energie en kracht haal uit de momenten voor mezelf, was het tijdens deze reis erg moeilijk om mijn momenten alleen te pakken... Als ik rustig aan mijn blog wilde schrijven kwam er iemand buurten. Als ik even alleen een taartje wilde gaan eten in de bakkerij, zat er altijd wel iemand die ik kende. Als ik in mijn kamer kwam dan lagen er andere mensen te slapen. En omdat het afgeraden werd op in het donker alleen over straat te gaan, ging je s'avonds ook altijd weg met een groep. En met sommige community genoten had ik een leuke klik, maar met sommige van hen had ik helemaal geen connectie en werd ik zelfs enorm getriggerd door hen. Maar uiteindelijk was dit wel interessant voor mij, omdat ik waarschijnlijk moest leren om meer bij mezelf te blijven, ook als ik continu met andere mensen samen ben en woon.

Uiteindelijk was Auroville een fijne en rustige plek om de cultuur shockende reis door India te starten. Maar na twee weken super back to basic te hebben geleefd en continu omringt te zijn met mensen, vond ik het wel weer mooi geweest. In het plaatsje Auroville had ik nog maanden kunnen blijven, maar ik was ook heel nieuwsgierig geworden naar de rest van India. Het was jammer om weer van iedereen afscheid te nemen, maar ja... Dat is een deel van het reizen!

Bedankt voor het lezen... :)!!

XxXxX
1 Comment

Mijn eerste india ervaring...

30/3/2016

1 Comment

 
Auroville, India
Met pijn in mijn hart verliet ik Sri Lanka en kon mijn avontuur in India beginnen. Dit zou een hele andere trip worden, aangezien ik hier meteen zou starten in een community. Toen ik op het vliegveld zat te wachten, heb ik mezelf stiekem wel een klopje op mijn schouder gegeven. Want vond het ergens toch wel dapper dat ik zonder blikken of blozen en als meisje alleen dit indrukwekkende land zou gaan bezoeken. In een uur vloog ik naar Chennai en vanuit daar had ik een route beschrijving gekregen om in Auroville uit te komen, de plaats waar de community gevestigd lag. Omdat ik midden in de nacht arriveerde, besloot ik nog even wat bij te slapen in de aankomst hal. Want om midden in de nacht mijn eerste India indrukken op te doen, leek me niet zo'n goed idee. Met gemak viel ik zittend met mijn backpack als kussen in een diepe slaap en schoot ik ruim 5 uur later wakker en was het inmiddels licht.

Wanneer ik de aankomst hal uitliep kwam er een groep mannen op me afgelopen, die me allemaal in hun taxi/tuk tuk wilde krijgen. Phooee ik had totaal geen idee welke kant ik op moest en wie ik kon vertrouwen... Ik besloot mijn route beschrijving te volgen en de lokale bus naar Pondicherry te pakken. Wanneer ik drie uur later in Pondicherry aankwam, keek ik mijn ogen uit op het bus station. Wow het was hier zo druk, oud en vies. Phoee waarom wilde ik ook alweer naar India? Moest ik hier de aankomende maanden gaan leven? Mmmm.... Om het mezelf iets makkelijker te maken liet ik me met de tuk tuk naar Tamil house The Sapney farm brengen. Eenmaal daar aangekomen werd ik hartelijk verwelkomt in een enorm primitieve farm. Ik kreeg een open hut aangeboden die ik met 6 andere vrijwilligers moest delen. De spinnenwebben hingen hier in het rond, duizendpoten liepen over mijn voeten en de katten lagen tussen de bedden te slapen. Douche gebeurde buiten, de wc's waren niet veel meer dan een hol in de grond en mijn bed was een matrasje van een centimeter dik op houten planken. Phoeee.... Ik had in mijn planning het idee dat ik op deze plek een aantal weken zou verblijven, maar mijn eerste indruk was dat ik het knap zou vinden als ik hier op zijn minst een aantal dagen vol zou kunnen houden... Wow dit was wel erg primitief!

The Tamil house Sapney farm is een community en spiritueel retraite, gelegen in een biologische boerderij in het hart van Auroville. Buiten de organische boerderij, word er ook gebruikt gemaakt van eco vriendelijke bouw technieken, spirituele verlichtingen, Yoga, meditatie en andere alternatieve leefstijlen. Op deze boerderij wonen gemiddeld zo'n 25 vrijwilligers van over de hele wereld, met een leeftijd tussen de 20 en de 50. Er word hier elke ochtend van je verwacht dat je om 8 uur aan het ontbijt zit. Na het ontbijt worden de projecten besproken en neem je een taak op je voor die dag. Bijvoorbeeld het ontbijt, de lunch of het diner mee bereiden. De area's poetsen, op de boerderij helpen, nieuwe hutten mee bouwen enz enz... Na het voldoen van je taak, had je de rest van de dag vrij te besteden.

Ik moest even wennen aan deze plek en aan het samen leven, samen slapen en samen wonen met zoveel mensen. Maar ik voelde me met de minuut meer thuis en raakte ik snel gewent aan deze levensstijl. Er heerste een gezellig en gemoedelijk sfeertje onder de vrijwilligers. Elke dag gingen en kwamen er nieuwe mensen, dus de groep veranderd constant. Op de farm werden workshops gehouden, kampvuurtjes gemaakt, je had plekjes om te mediteren en yoga te beoefenen en er werd vooral veel muziek geluisterd. Daarnaast waren er veel fijne, interessante en leerzame dingen te doen in Auroville.

Auroville is een stad gelegen aan de zuidoost kust. Auroville is een modelstad in India met als doel menselijke eenheid te creëren en te evolueren op het gebied van ecologie, economie, zorg, wonen, spiritualiteit en transformatie in het bewustzijn. Er worden onderzoeken gedaan naar duurzaam en zelfvoorzienend leven en toekomstige sociale en spirituele behoeften van de mensheid. Je kunt hier veel interessante workshops en cursussen volgen m.b.t. alternatieve heling, meditaties, yoga, muziek, permacultuur en nog veel meer. Als hart heeft Auroville “the Matrimandir”. Dit is een gouden bol van 30 meter hoog en heeft een diameter van 36 meter. Auroville heeft als stad geen hoofd, maar behoord tot elke bewoner. Deze stad is dus één grote community en een super vredige en spirituele plek... Super interessant om hier in mee te leven.

De eerste dagen dat ik in India was, lag ik elke nacht een aantal uur wakker... Het hutje wat ik met allemaal mannen deelde, was de boven verdieping van onze “huiskamer”. Als je in bed lag en er liep iemand door de kamer of draaide zich om in zijn slaap, dan ging heel de vloer op en neer en leek het of het huisje elk moment in kon storten... Maar eigenlijk lag ik vooral wakker omdat ik gek werd van een oneindige jeuk op mijn hoofd. In eerste instantie dacht ik dat het muggenbulten waren, maar wanneer ik iemand naar mijn haar liet kijken, kreeg ik te horen dat ik luizen had... Aaaaah shit hier was ik stiekem al bang voor!! Aangezien er geen chemische shampoos gebruikt mochten worden, maakte onze kok met wat kruiden, specerijen en olie een middeltje wat ik een aantal uren in mijn haren moest laten trekken. In deze uren kon ik keer op keer al mijn kleren uitwassen en stond ik daarna een uur onder de douche om mijn haren pluk voor pluk uit te kammen. Tussendoor werd ik gezelschap gehouden door tientallen kikkers, duizendpoten en twee kleine puppy's die zelfs in de douche met je wilde spelen. Bijna een week lang ben ik bezig geweest om deze irritante beestjes uit te moorden. Dat was wel even afzien hoor....

Tot zo ver mijn eerste week in deze primitieve omstandigheden ;).
Bedankt voor het lezen!!

Lots of love... x
1 Comment

Mijn laatste dagen in Sri Lanka....

22/3/2016

0 Comments

 
Unawatuna, Sri Lanka
Met een lokale nachtbus, zijn we weer verder gaan reizen van Yala naar het kust plaatsje Unawatuna. Voordat ik Sri Lanka zou verlaten wilde ik graag nog terug naar dit fijne gezellige dorpje aan de westkust. Hier wilde ik nog even genieten van de rust en de lieve mensen, voordat ik naar India zou gaan. Aangezien we midden in de nacht in Unawatuna aankwamen, konden we wanneer de zon op kwam pas opzoek naar een fijn hutje. Deze vond ik voor een leuk prijsje op dezelfde geheime plek als voorheen, alleen had ik nu een groot balkon wat een uitzicht had op een riviertje wat omringt werd door palmtrees en andere mooie bomen en planten. En als verrassing zat deze tuin ook nog eens vol met aapjes en varanen... Aaah wat een geluk weer ;).

Mijn laatste dagen in Sri Lanka heb ik vooral veel gerelaxt. Ook heb ik wat Nederlandse historie opgesnoven in de stad Galle. En onze buren werden afgewisseld door fijne, wijze mensen, waar ik erg goed mee kon connecten en mijn visie op het leven kon delen. Echter liep ik de laatste dagen wel even flink tegen mezelf op. Deze maand was zo ontzettend snel voorbij gegaan en ik had het gevoel dat ik lang niet alles had kunnen zien en doen wat ik in mijn hoofdje had en dat gaf me een beetje een onrustig gevoel. Hoewel ik probeer elk moment in het hier en nu te leven, betrapte ik mezelf er toch met regelmaat op dat ik vooruit aan het plannen was. En uiteindelijk ondervond ik dat wanneer ik mijn plannen volgde, ik eigenlijk niet met de flow ging... Maar er waren zoveel keuzes om te doen en te maken... Waar wil ik zijn? Welke richting ga ik op? Wat ga ik doen vandaag? Waar ga ik eten? Wat wil ik met mijn leven? Welke mensen wil ik om me heen hebben? Wat staat me te wachten in India? En zo zijn er nog duizenden andere vragen, opties en mogelijkheden die ik in mijn hoofd heb... En ik ben absoluut geen held in het maken van keuzes, dus dat kan me soms een beetje gek maken ;)!

Ook stond ik af en toe wat verder van mezelf af, omdat de mensen hier veel aandacht vragen en ik normaal gesproken precies doe waar ik zelf zin in heb. En door het samen reizen kreeg ik ook een flinke spiegel voorgeschoteld. Met shafy had ik afgesproken dat ik na een aantal dagen samen reizen weer alleen verder zou gaan, maar ook deze plannen liepen anders. Uiteindelijk hebben we ruim een week samen gereisd en vroeg ik me de laatste dagen een beetje af of ik dit deed voor mezelf of om hem ondersteuning te geven. Ik voelde zo'n grote empathie en verantwoordelijkheid om Shafy wat geborgenheid en goede zorgen te geven, omdat hij geen dierbare mensen meer om zich heen had. Soms leek ik hierin zelf gestuurd te worden en had ik zelfs het gevoel of ik de energie en het verdriet van Shafy's overleden moeder voelde. Een gevoel wat ik niet anders en moeilijk kan beschrijven, maar wat heel heftig en intens was. Want hoe verklaar je een gevoel, dat je over lijkt te nemen van iemand die niet meer in leven is en die je zelfs nooit hebt gekend? Een erg vreemd, interessant maar ook bijzonder gevoel. Want het leek wel duidelijk een doel te hebben dat hij op mijn pad kwam. Ik kon hem niet alleen laten omdat het zo'n mooi en positief mens is, hij constant bezig was om andere mensen happy te maken en hij helemaal alleen in het leven staat (met de tsunami in 2 is Shafy zijn familie en al zijn bezittingen verloren). Ik had het zo met hem te doen, dat ik mijn eigen vrijheid opofferde en ik alles wat ik met hem kon delen met hem wilde delen. Erg leerzaam allemaal, want hoe graag ik iemand ook wil ondersteunen en inspireren, dit mag niet ten koste gaan van mijn eigen grenzen en vooral niet als ik daardoor in strijd ben met mijn eigen gevoel en intuïtie.

Uiteindelijk heb ik tot het laatste uur mijn visa voor 30 dagen volgemaakt en ben ik van Unawatuna met de trein weer naar Colombo gereisd om vanuit daar de bus naar het vliegveld te pakken. Deze nacht zou mijn nieuwe avontuur in India starten. Maar wat heb ik een geweldige tijd gehad in Sri Lanka!! Ik heb ontzettend genoten van de mooie groene en tropische natuur. Die lieve, behulpzame, vriendelijke en glimlachende locale bevolking. De aandacht die ik in overvloed mocht ontvangen. Het lekkere weer, het smaakvolle eten, de mooie stranden en de gemoedelijke sfeer. Sri Lanks is echt een aanrader om naar toe te gaan, ik zou er iig zonder twijfel kunnen wonen... I loved it here ;)!

Tot zover mijn Sri Lanka avontuur....
In mijn volgende verslagen zal ik mijn bijzondere India ervaringen met jullie delen.

Bedankt voor het lezen!

Liefs xxx

P.s. Graag geef ik nog even een update over Shafy een maand later.... Hij heeft inmiddels een leuke en goede baan gevonden. Zoals hij zelf zegt, heeft hij voor het eerst in zijn leven een doel en droom gevonden om voor te sparen en heeft hij het gevoel dat er ergens in de wereld iemand is die trots op hem is en blij is als hij iets van zijn leven maakt! En dan maakt mijn hart wel even een sprongetje, dat mijn goed bedoelde steun een verandering heeft mogen zijn in zijn leven. En bij het schrijven van deze woorden, schieten de tranen in mijn ogen... Wauw wat een indrukwekkende ontmoeting!
0 Comments

Op safari in Yala....

16/3/2016

3 Comments

 
Yala, Sri Lanka
​De weg naar het safari gebied Yala begon al goed met overal aapjes en koeien langs de weg en het zag hier fel groen door de in bloei staande rijstvelden... Inmiddels was Shafy uit Mount Lavinia mij op komen zoeken aan het einde van mijn Ella tijd. Met hem had ik een diepe connectie en leek het alsof we elkaar al een leven lang kende... Ik ben niet zo'n type die snel samen met andere reist, maar het voelde goed om een aantal dagen met hem te travellen. Echt een soulmate... (Op een vriendschappelijke manier, om misverstanden te voorkomen ;)). Ergens was het ook wel makkelijk om met hem te reizen, want hij wist precies de plekjes die ik zeker gezien moest hebben. Zo aten we de lekkerste curries van Sri Lanka, bezochten we (krotten) wijkjes, tempels en lokale marktjes. Ook had hij met een vriend uit Tissamaharama geregeld dat ik met een prive jeep op safari kon in Yala. 

Yala is het tweede grootste national park in Sri Lanka en een van de grootste wildlife gebieden in Azie! In dit park leven o.a. krokodillen, varanen, pauwen, adelaars, papegaaien, herten, talrijke tropische vogels, verschillende reptielen en waren er vooral veel kuddes olifanten, nijlpaarden en buffels te vinden. In dit national park leven zelfs luipaarden, maar die hebben we helaas niet gezien. Het park lag ook vol met meertjes die een genot waren voor het oog, ze lagen vol met waterlelies en lotussen. Ook kon je in Yala The Elephant Rock bezichtigen. Zoals de naam al zegt heeft deze berg de vorm van een olifant.  

De omgeving van Tissamaharama is erg boeddhistisch... Je hebt hier veel tempels, heilige bomen en religieuze areas. Wanneer je hier een tempel bezoekt, word je meteen helemaal zen. Ik weet niet wat er met mij gebeurde op deze plaats, maar ik werd er heel emotioneel van... Bij elke budha die ik zag kreeg ik een brok in mijn keel en schoten mijn ogen vol tranen. Ik voelde dankbaarheid, rijkdom, vrijheid, maar op de e.o.a. manier kwam er ook oud verdriet naar boven, wat nog ergens verborgen zat. Erg bijzonder en intens... In de meeste tempels hier word tot meerdere goden gebeden. Je hebt beelden van o.a. Buddha, Jezus, Shiva, Ganesh, Krisna en nog duizenden andere heiligen!   

Overal lopen er hier koeien, aapjes, kippen, hanen, honden en katten over de weg en papegaaien vliegen je om de oren. En wat mij opviel was dat bij elke koe die je ziet staan, er ook standaard een Coca bird in de buurt is... Super schattig om te zien, want het lijkt er dus op dat elke koe een vogel als vriend heeft ;). Daarnaast zag je in elke rivier, hele groepen dorpelingen zich gezamenlijk wassen en is een bad nemen dus iets wat je samen met je buren doet. En tussendoor werden hun kleren in hetzelfde water gewassen... Wauw ik kan hier echt uren weg dromen bij het observeren van de mensen, de dieren en de natuur. 

Ook is Shafy hier een hele attractie... Hij word hier bijna gezien als een god met zijn donkere krullende rastas die door de zon brons en goud gekleurd zijn... Iedereen wil met hem op de foto en mensen prijzen hem de hemel in als hij voorbij komt gelopen. Mooi om te zien... En ik raak maar niet uitgepraat over de glimlachende mensen hier. Als je iemand aankijkt of het nu een oud opatje is, een jonge meid of een kindje. Je krijgt van iedereen zo'n warme liefdevolle, mooie glimlach! Daar word je direct vrolijk van.. Vrouwen zijn echt natuurlijke schoonheden, ze dragen helemaal geen make up en lopen meestal nog in traditionele kleding. Maar het is vooral de uitstraling die hen mooi maakt. 

Ook bewonder ik de mensen die hier lekker zitten te niksen langs de weg... Ik merk dat ik met mijn hoofdje nog een beetje westers denk, want ik heb heel de tijd het idee dat ik iets moet doen en zien en dat ik geen moment verloren wil laten gaan... Ik wil elke seconde “nuttig” bezig zijn, waardoor het soms moeilijker is om te genieten van het moment. Maar eigenlijk wil ik graag een voorbeeld nemen aan de mensen die zich vermaken met niks doen en genoegen kunnen nemen met het gewoon “zijn”. In onze westerse mentaliteit hebben we vaak het idee dat we altijd iets onderhanden moeten hebben, anders voelen we onszelf nutteloos of vervelen we onszelf. Want hoe vaak leven en zijn we gewoon in het moment en in het hier en nu?! Vaak zijn we bezig met het verleden, hebben we zorgen voor morgen of dromen we over onze toekomst... Maar leven we niet “in het hier en in het nu”. En zijn we vaak niet tevreden met het leven wat we op dit moment leven!! We willen altijd meer of vooruit i.p.v. het leven gewoon te nemen zoals het komt en er is...

Dan nog iets wat ik bewonder aan de Sri Lankeze... Alles word hier gedeeld. Een sigaret rook je niet alleen, maar deel je met de mensen die je gezelschap houden. Een drankje gaat de halve bar rond zodat iedereen, tot het glas leeg is, een slokje kan nemen. En als je in de trein iets eet, dan is het gebruikelijk dat je het op zijn minst met je buurman deelt. Ook weer een mooi en inspirerend voorbeeld!!  

Tot zo ver weer mijn indrukken, gedachtes en ervaringen... ;)

Bedankt voor het lezen!!

x
3 Comments

Een dorpje wat verborgen ligt tussen de bergen

9/3/2016

2 Comments

 
Ella, Sri Lanka
Nou dat de treinreis naar Ella 1 van de mooiste treinreizen ter wereld zou zijn is (zo ver ik weet) geen woord aan gelogen... Wauw wat een ontzettend indrukwekkende trip! S'ochtends ben ik extra vroeg met de tuk tuk naar het station gegaan. Omdat de trein tickets voor de 1e en 2e klas al uitverkocht waren, ben ik op de gok voor een plaatsje in de 3e klas gegaan. Een treinreis in de 3e klas word voor een toerist afgeraden, omdat hier de arme Sri Lankeze reizen. Echter wilde ik z.s.m. weg uit kandy, dus het maakte me niet zoveel uit hoe ik weg kwam uit deze drukke en remoerige stad. Het lukte me om een 3e klas ticket voor Ella te scoren en ik vond een fijn plekje in de trein waar ik gelukkig kon zitten. De trein reed tussen bergen, valleien, en grotten door en we stopte in dorpjes waar het leek of je zo'n 100 jaar terug in de tijd ging. Ik heb 6 uur lang mogen genieten van een waanzinnig mooi uitzicht op groene thee plantages, watervallen, rivieren, meertjes en de jungle. Mega hoge bomen die zo'n 40 meter de lucht in rijken, heel veel varens en nog duizenden andere tropische bomen en planten. Zelfs aapjes waren tijdens deze trip te spotten en dat allemaal voor € 1,50.

In Ella vond ik een waanzinnig mooie kamer tussen de bergen... Voor mijn backpackers begrip paradijselijk gewoon! Een super nette grote kamer voor 3 persoon met een enorm balkon wat een uitzicht had op Ella's bekende gebergte the little Adam's Peak and Ella Rock... Deze plek met het mooie uitzicht was echt magisch!! Helaas kon ik van deze paradijselijke kamer i.v.m. mijn backpackers budget en een nieuwe boeking maar 1 nachtje genieten. Maar vond ik de volgende ochtend een paar tredens lager op de berg, een super fijn ander huisje. Hier had ik naast het uitzicht op de bergen er zelfs een tuintje met hangmat bij... Ook dit gueasthouse was wat boven mijn budget, maar uiteindelijk lukte het me toch om deze kamer voor een leuk prijsje te fixen. Oooh deze plek voelde echt zo goed en vredig en gaf me precies de rust en ruimte die ik nodig had. Ik "moest" naar mijn idee nog veel dingen doen en regelen, zoals het boeken van een vliegticket naar India tot het schrijven aan mijn blog. En daarnaast had ik echt even tijd nodig om alleen door te brengen. So this place was exactly where I was looking for.

Ella is een klein dorpje gelegen tussen de bergen. Het ligt op zo'n 1040 meter boven het zeeniveau. Er rust hier een intense stilte en het enige wat ik hier hoorde waren rustgevende dieren geluiden. Het was hier in het binnenland wel een heel stuk kouder dan aan de kust, gemiddeld zo'n 22 graden. Ook regende het bijna elke dag dat ik hier was, maar dat maakte me eigenlijk niet zoveel uit. Ik kon dan een fijn momentje pakken op mijn overdekte terras, om met een inspirerend uitzicht aan mijn weblog te schrijven. Ook heb ik in Ella the little Adam's Peak beklommen. Dat was een perfecte plek om vanaf de top het groen gebergde gebied, vol met thee plantages en watervallen te bewonderen. 

Ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg maar er word me hier zoveel gegeven. Gratis eten, gratis drank en zelfs overnachtingen en tours worden me aangeboden. Waarschijnlijk is dit omdat ik als meisje alleen reis en dat de locals zich graag over je ontfermen. Ik vond het vaak moeilijk om deze giften te ontvangen en neem deze dan ook maar met mate aan, aangezien ik een beetje bang ben dat mensen dingen van mij terug verwachten. Maar uiteindelijk heb ik ervaren dat wanneer ik dingen aanneem, dat ze buiten dankbaarheid om niets van je terug verwachten. Vaak willen we geven en nemen, in welke vorm dan ook. Maar 1 van de mooie dingen die ik meekreeg in mijn vipassana retreat was... “Geef altijd meer, dan dat je terug verwacht”. En dat is precies de mentaliteit die de mensen hier hebben. Een hele mooie instelling naar mijn idee!! 

Ook raakte ik aan de praat met de eigenaar van een restaurant... Dat werd uiteindelijk een heel intervieuw, aangezien ik het erg interessant vind om te horen hoe het hier allemaal werkt. Zo krijgen de mannen die in een restaurant werken zo'n 15.000 tot 30.000 rupees per maand. Dat is gemiddeld zo'n 150 euro. Ze moeten daarvoor minimaal 12 uur per dag en 7 dagen in de week voor werken en hebben ze 4 dagen per maand vrij. Echter krijgen ze wel eten en onderdak en hoeven ze niet echt hard te werken. Maar een eigen leventje hebben ze dus niet echt. Mmmm en dat allemaal voor zo'n klein bedrag...

De ene dag bracht ik mijn avond dus door met een restaurant eigenaar en de andere avond vond ik het fijn on alleen op mijn terrasje te zitten. Een dag later maakte ik onverwachts een feestje met een tuk tuk driver die een dikke sound system in zijn wagentje had gemaakt en de andere avond dronk ik Arak met een groepje vrienden die geboren en getogen waren in dit mooie dorpje....

Na 5 rustige en fijn dagen in Ella ben ik richting het zuidelijke plaatsje Tissamaharama vertrokken om vanuit daar het bekende nationale park Yala te bezoeken!!

Namaste... 

x

P.s. Ik krijg van veel mensen de vraag waar ik momenteel uithang omdat ik nog steeds over Sri Lanka schrijf... Maar inmiddels heb ik er al weer een maand in het bijzondere India opzitten, maar lig ik een beetje achter met mijn blogs! Echter ben ik erg dankbaar voor al mijn followers, want tot mijn verbazing zie ik dat mijn berichten over de 1000 vieuws hebben en dat is natuurlijk erg motiverend... Thanks for that :)!! 
2 Comments

Van de kust naar het binnenland van Sri lanka

29/2/2016

2 Comments

 
Kandy, Sri Lanka
Andere halve week na mijn visum aanvraag voor India kon ik mijn paspoort naar de Indiase ambassade in Colombo brengen. Omdat ik niet in de drukte van deze stad wilde verblijven, ben ik mijn maat Shafy weer op gaan zoeken in Mount Lavinia. Met hem heb ik mijn dagen gevuld, tot ik mijn paspoort inclusief visa weer op kon gaan halen. Er werd mij voor vertrek sterk afgeraden om mijn aanvraag voor India buiten Nederland te regelen. Dit omdat je voor een visa langer dan een maand, persoonlijk naar de Indiase ambassade moet. Maar met een beetje tijd en moeite, had ik zonder problemen een visum voor 6 maanden in the pocket... Nou dat was eindelijk geregeld en nu kon ik nog twee weekjes genieten in het fijne Sri Lanka!

Het is hier in Sri Lanka zo ontzettend mooi. Het is een super groen, warm en tropisch eiland... Naast de mooie strandjes heb je vooral veel jungle... Overal waar je kijkt staan palmbomen en andere tropische planten. Bomen hangen vol kokosnoten en bananen. Het landschap staat volop in bloei en is begroeid met veel mooie bomen, planten en bloemen. Gekleurde vogeltjes vliegen in het rond en overal zie je koeien, honden, kippen en pauwen lopen. De Sri Lankese zijn erg lieve behulpzame mensen en vooral van alle glimlachen geniet ik enorm. Het geeft me een warm en liefdevol gevoel van eenheid. Je ziet tussendoor ook wel veel armoede, maar dat lijkt de bewoners niet in de weg te staan van hun geluk. Iedereen is ontzettend dankbaar voor wat ze wel hebben. Mensen helpen en zorgen voor elkaar en ze delen alles wat ze hebben! Een super inspirerend en mooi voorbeeld...

Ik voel me vanaf dag 1 super goed en heb ik me op elke plek uitermate goed vermaakt. En overal ligt nog de belofte om terug te komen... Wat geeft het reizen je toch een heerlijk gevoel van vrijheid. S'ochtend opstaan en kijken waar je zin in hebt. Ga ik vandaag verder reizen of blijf ik in dit plaatsje... Ga ik er een actieve en productieve dag van maken of doe ik het vandaag rustig aan? Meestal kijk ik vooral af wat de dag me gaat brengen, welke mensen ik tegenkom en welke plekken ik bezoek. Het enige wat ik echt “moet” en naar uitkijk is eten en ook dat is hier een genot..

Nu mijn visum voor India was geregeld, kon ik met de trein richting Kandy reizen. Het is heerlijk om met de trein te travellen... Ramen en deuren staan wagenwijd open om de hitte te compenseren, dus het waait lekker door de trein heen. Je kunt met je hoofdje buiten de deuren en ramen hangen om alles nog beter te bezichtigen. Je hebt een uitzicht op de mooie en groene natuur en je rijd tussen de bergen en kleine dorpjes door. Mensen wonen direct aan de rails en staan vrolijk de trein voorbij te zwaaien. Hoewel ik een 2e klas ticket had gekocht, vond ik een leuker plekje 3e klas. Ook in deze coupe werd elke centimeter benut en was ik de enige blanke in deze overvolle trein. Drie uur lang werd ik aangestaard door de locals... Soms word je daar wel een beetje ongemakkelijk van hoor.

Je krijgt hier gedurende de dag het ene naar het andere compliment, erg goed voor je ego maar soms word je wel een beetje moe van alle aandacht. Want ondanks dat ik alleen reis, moet ik echt moeite doen om alleen te kunnen zijn. De Sri Lankeze houden je maar al te graag gezelschap! En aangezien ik tijd voor mezelf erg waardeer en nodig heb, kon ik deze rust tot op heden nog niet helemaal vinden.

Eenmaal in kandy werd er van alle kanten aan me getrokken om guesthouses te bezoeken. Uiteindelijk vond ik een kamer vlakbij het grote meer in het centrum. Kandy zou het spirituele hart van Sri Lanka zijn, maar naar mijn idee ook erg toeristisch. In kandy heb ik de tempel bezocht, waar een tand van buddha ligt verborgen. Ook bezocht ik hier marktjes waar je lekkere Sri Lankese snacks kon kopen zoals samos, vedas en rotti. Ik eet hier vooral veel rijst met een overheerlijke curry en de typische Sri Lankese maaltijd Kothu. Hoewel de stad een mooie ligging had, was het na mijn idee vooral druk met verkeer en kon ik mijn draai niet echt vinden hier. En omdat ik me in deze plaats niet echt thuis voelde, besloot ik na twee nachten weer door te reizen naar het dorpje Ella, in de hoop daar wat meer rust te vinden.

De treinreis naar Ella schijnt 1 van de mooiste treinreizen van de wereld te zijn. In mijn volgende verslag vertel ik je hoe ik deze trip heb ervaren.

Bedankt voor het lezen!!

Liefs... x
2 Comments

Mirissa en unawatuna

16/2/2016

1 Comment

 
Unawatuna, Sri Lanka
Twee uur en een veilige lift later, arriveerde ik in het zuidelijke plaatsje Mirissa. Je hebt hier in Sri Lanka voor ongeveer 10/14 euro een leuke prive kamer. Wel wat duurder dan in zuidoost Azië, maar dat kan ook te maken hebben met het hoogseizoen right now. Je kunt kiezen uit huisjes aan de beach site of een huisje aan the jungle site... Als je aan de beach site zit is het een kunst om s'nachts droog thuis te komen i.v.m eb en vloed en de wilde golven die heel het strand vol water leggen. En aan de jungle site word je lek gestoken door de muggen.

In dit leven heb ik volgens mij een uitdaging aan te gaan met muggen en andere insecten... Van jongs af aan kan ik me herinneren dat mijn lichaam heftig vecht tegen het muggen gif. Abnormale dikke bulten krijg ik er van, tot grote blaren aan toe... Het beste wat ik hier tegen kan doen is in de avond dekkende kleding dragen, continu deed op spuiten en vooral niet krabben. Dat niet krabben is een hele kunst geworden en ik ben hier de enige die in de avond met een lange broek rond loopt, hoe warm het ook is :(!! Nou ja, dat is tot op heden het enige minpuntje wat ik kan benoemen.


Mirissa heeft een super mooie baai met blauw en groen gekleurd water, veel jungle en een enorme rots in de zee. Vanuit de top van deze rots heb je een heel mooi uitzicht over het dorp en de oceaan. Ook hier ligt heel het strand vol met leuke restaurantjes en kun je voor een aantal euro's vers gevangen vis van de bbq eten. Erg lekker... Echter valt het me op dat de lokale bevolking enorm veel alcohol en vaak ook drugs gebruikt. Ik kreeg hierover een aantal schikbarende verhalen te horen. Beetje jammer want dat is niet wat je direct verwacht van zo'n klein tropisch dorpje... Naar mijn idee beïnvloede dit probleem ook een beetje de sfeer hier in Mirissa en besloot ik na twee nachten weer verder te reizen. Ook merkte ik dat ik nog niet echt rust in mijn kont had, aangezien ik hier in Sri Lanka te veel plaatsen gezien wilde hebben. En voor mijn gevoel zou ik dat bij lange na niet gaan halen in een maand...


Omdat ik na anderhalve week weer terug moest zijn in Colombo i.v.m. mijn visum aanvraag voor India, ben ik langzaamaan weer begonnen aan mijn reis terug richting de hoofdstad... Met de locale bus ben ik naar het plaatje Unawatuna gereisd. Een rit met de locale bus, is hier al een ervaring opzich. Als een bus stopt moet je zo snel mogelijk zorgen dat je in of uitstapt, want binnen enkele secondes rijd de bus alweer verder. Je hebt geen idee waar je ergens uit moet stappen, maar met een beetje hulp en goed opletten bereik je de plaats van bestemming. Ook de bussen zitten tot de nok toe vol, maar voor een ritje van zo'n 60 km betaal je dan ook maar 30 cent... Als je een beetje door hebt welke bus je moet nemen, is ook dit een leuke manier van reizen. Ik was de enige blanke in de bus en dat leken mijn mede passagiers erg interessant te vinden! Ik werd continu aangestaard en iedereen maakte plaats voor me.


Het voelt hier sowieso alsof je e.o.a. beroemdheid bent, zo veel aandacht dat je krijgt... Overal word je aangesproken, zwaaien en lachen mensen naar je. En vooral de Sri Lankese mannen liggen hier allemaal aan je voeten. Ze doen alles voor je, willen je beschermen en geven je het liefst alles wat je maar nodig hebt of wat ze je te bieden hebben. De vrouwen daarin tegen lijken verborgen te zitten. Maar de vrouwen die je ziet, zijn erg vriendelijk bescheiden en zelf een beetje verlegen. Over het algemeen zijn de Sri Lankese dus erg lieve, behulpzame, gelukkige, vriendelijke, gezellige en glimlachende mensen.


Unuwatuna ligt vlakbij de stad Galle en heeft schijnbaar 1 van de mooiste stranden van Sri Lanka. In deze baai hangt een fijn laidback sfeertje en heeft een mooi en gezellig dorpje met kleine restaurantjes en leuke winkeltjes. Het strand is goud gekleurd, heeft uitzicht op een grote budha tempel en ook hier vind je veel gezelligheid. De temperatuur van zowel het weer als de zee is erg aangenaam. Iedereen leeft hier buiten en mensen maken graag even een praatje met je. In Unawatuna ontmoette ik gezellige reizigers uit Engeland en Duitsland, waar ik veel tijd mee door heb gebracht. Van etentjes bij locals, tot dobberen in de zee. En ook hier kon ik in het weekend een fijn strandfeestje meepikken. Daar maak je mij altijd blij mee... :D


Na een paar leuke dagen in Unawatuna ben ik weer terug naar Mount Lavinia (Colombo) gereisd, om mijn visum voor India op te halen...

Dat was het weer voor nu, tot de volgende blog!!


Lots of love <3
1 Comment

Een gezellige tijd in Hikkaduwa!

10/2/2016

3 Comments

 
Hikkaduwa, Sri Lanka
Eenmaal met de trein aangekomen in Hikkaduwa, vond ik snel een grote goedkope kamer dat zo'n 20 meter van het strand af lag. In dit seizoen is het aan het westen van het land zowel overdag als in de nacht super heet en minimaal 30 graden. Er zijn hier veel leuke strandtentjes, restaurantjes en barretjes te vinden. Hikkaduwa is een dorpje waar travellers vaker terug komen. Het mooie witte strand is uitgestrekt, heeft heel fijn zand, enorme golven en is omringt door tropische bloemen en palmbomen. Ook werd ik getipt over een techno feestje dat weekend... Aaah cool, die zijn hier dus ook te vinden :). Je hebt hier bijna elke nacht de mogelijkheid om ergens aan het strand te dansen. Er hangt een vrolijk, gezellig en gemoedelijk sfeertje. Precies waar ik van hou ;)! De lokale bevolking weet wel wat feesten is en zo ondervond ik weer dat ze uiteindelijk overal in de wereld op een soortgelijke manier op stap gaan. En na een avondje uit, ben je ook meteen bevriend met het halve dorp ;)!

Ik was nog geen week in Sri Lanka en ik voelde mezelf eigenlijk al vanaf de eerste minuut thuis. In een korte tijd had ik al heel veel mensen ontmoet en werd ik op veel plekjes al herkent... Super grappig hoe snel dat gaat. De meeste mensen hebben hier een goede uitstraling... Als je hier met een glimlach rondloopt en je kijkt iemand aan, dan krijg je die smile drie keer zo breed terug. En ja een glimlach op het gezicht, maakt een mens nog mooier :)! Karma is hier belangrijk, wat je uitzend komt ook weer bij je terug... Alles wat we doen, zeggen of denken!! Een goede actie, gedachte, intentie of daad heeft van nature goede gevolgen. En slechte daden, acties of gedachtes hebben slechte gevolgen. En zo werkt het uiteindelijk met alles!!


Mijn favoriete strandtent in Hikkaduwa was een reggae bar waar je op een bedje in het water kon liggen, met lekker eten en fijne muziek op de achtergrond. Ik deed hier niet veel meer dan naar de zee staren, uit een kokosnoot drinken, vers fruit eten, een beetje zonnen, spelen in de zee met de hoge golven en vooral genieten... What a life what a life!! Moet wel bekennen dat ik me een beetje schuldig voelde wanneer ik in gesprek was met het vrouwtje dat mij pineapples verkocht. Ze vertelde mij dat ze dag in dag uit op het strand aan het werk is, in de bloedhete zon, zodat 1 van haar kinderen in de toekomst misschien kan gaan studeren. Mmm ja daar lag ik dan ff 5 maanden vakantie te vieren en was ik mijn ananas nog af aan het dingen voor 30 cent. Nou ja, om haar tegemoet te komen kocht ik elke dag maar wat fruit bij haar... Zodat ik in ieder geval nog een bijdragen kon geven aan haar dromen.


Ook in Hikkaduwa werd ik bevriend met local people. Bijzonder dat je mensen nog maar zo kort kent en tijd met ze doorbrengt, maar dat het voelt alsof je al jaren bevriend bent met elkaar. Iedereen is hier zo relaxt en stressloos. Ze lijken zich nergens zorgen over te maken en leven en genieten vooral in het moment... Heerlijk! Lange avonden hebben we op het strand doorgebracht onder het genot van het Sri Lankese drankje Arak en een muziekje. Uren lang wegdromen bij een kampvuur met een uitzicht op de zee. Het leven van een krab bestuderen, het strand zien veranderen van eb naar vloed. Sterren kijken tussen de palmbomen door en nachtvissen... Dit is dus een avond besteding van een Sri Lankees die aan de kust woont. Mmm ja dat is naar mijn idee beter dan op de bank hangen en tv kijken ;)! Elke avond is er ergens in het dorp wel wat te doen. One big paradise here... Ben nog maar zo kort aan het reizen, maar het lijkt alsof ik al weer maanden dit travel leven leid. Ik loop hier heel de dag door met een grote glimlach op mijn gezicht en ik heb veel lol in mezelf en met andere... :D!! Oooh dit leven geeft me zoveel inspiratie, positiviteit en kracht!! I love it...


Ik heb het gevoel dat ik aan een maand bij lange na niet genoeg tijd heb om alles van Sri Lanka te zien, als dat ik in gedachte had. Want ik was zo nieuwsgierig naar zo veel andere plekken... Na 5 dagen gezelligheid in Hikkaduwa besloot ik naar het zuidelijke kust plaatsje Mirissa te gaan. Het was moeilijk om uit dit dorpje weg te komen... Hoewel ik met mij tas al klaar stond om verder te reizen, werd ik letterlijk op elke hoek van de straat door iemand tegengehouden die ik eerder had leren kennen. Ik verliet dit dorpje uiteindelijk dagen later, dan dat ik in mijn hoofd had.

Terwijl ik in Hikkaduwa op de bus stond te wachten, kreeg ik een lift aangeboden van een lege taxi die op weg was naar het zuiden. En omdat ik vrij goed van vertrouwen ben, heb ik hier maar gebruik van gemaakt...

Bedankt weer voor het lezen :).

Liefs!


3 Comments

Mijn eerste dagen in Sri Lanka!!

2/2/2016

3 Comments

 
Colombo (Mount Lavinia), Sri Lanka
Het heeft even geduurd, maar bij deze dan mijn eerste travel blog... Inmiddels ben ik alweer aan het einde van een maand Sri Lanka, maar de aankomende weken deel ik graag mijn indrukken en ervaringen van dit heerlijke land!

Na een reis van ruim 22 uur kwam ik dan eindelijk aan in Colombo, de hoofdstad van het tropisch groene en warme Sri Lanka. Zo dat was weer een pittige reis.... 14 uur lang in een vliegtuig zitten en 8 uur wachten in Istanboel en de Malediven. En vanuit het vliegveld op weg naar het centrum van Colombo ook nog eens twee uur met de taxi in de file gestaan. Phoeee welkom in het drukke Azië. Bussen, auto's, tuk-tuks, motors, scooters en vrachtwagens rijden allemaal al toeterend kriskras door elkaar. Een groot gekkenhuis.

Om het mezelf makkelijk te maken had ik voor deze reis van te voren maar alvast een kamer geboekt in Mount Lavinia. Eenmaal in mijn guesthouse aangekomen werd ik verwelkomt in een voor onze begrippen vies huisje. Ik heb tot drie keer toe bewust een knop om moeten zetten qua hygiëne, want die begrippen lijken ze in Azië niet zo nauw te nemen. Mmm dat is toch wel weer een beetje een cultuur shock als je net uit het optimaal geordende, schone en koude Nederland komt. En ja dan denk je wel ff... 'Waarom wilde ik ook alweer gaan reizen??' Want wat gaat deze nieuwe weg die ik ingeslagen ben, mij in hemelsnaam allemaal brengen?! Toch stiekem wel spannend allemaal...

Wanneer ik s'avond op het strand wat wilde gaan eten en mezelf afvragend of ik wel de juiste keuze had gemaakt om weer te gaan reizen... Werd ik overal aangesproken door Sri Lankese mannen en leek er geen dame in de buurt te zijn. Ik moest nog even helemaal niets van deze mensen hebben totdat ik Shafy ontmoete. Shafy trok meteen mijn aandacht met zijn rastafari look en maakte mij nieuwsgierig. Die ontmoeting mondden uit in een gezellig avondje aan het strand, waar ik direct mijn angsten zorgen en twijfels over deze reiskeuze, met de golven de zee in kon laten verdwijnen... Lekker naar de zee staren, warme nachten beleven, nieuwe mensen leren kennen en in de natuur leven. Oooh jah... Dit was reizen :D!! Hiervoor was ik uit mijn comfortzone gestapt. En zo zal ik de aankomende maanden mijn tijd doorbrengen... Deze 1e avond voelde als een erg warm en hartelijk welkom in Sri Lanka.

Mount Lavinia is een voorstad van Colombo en ligt aan de westkust van het eiland. Het strand is uitgestrekt, er zijn wat restaurantjes te vinden maar verder is het hier rustig, mooi en groen. Naar mijn idee een fijne plek om je reis in Sri Lanka te beginnen. Tussen de stad en het strand ligt een scheiding van het spoor. En hoewel er verschillende treinen in een uur voorbij komen razen, gebruiken de mensen het spoor als een voetpad. Er is in de verre verte geen spoorwegovergang te vinden, dus het is ook gebruikelijk om gewoon het spoor over te steken. Bewoners staan gezellig op de rails te buurten en kinderen zitten er te spelen. Er zit niet meer dan een meter ruimte tussen de gebouwen en het spoor, dus als er een trein voorbij komt rijden, lijkt het net of je in de wagon zelf zit. Mensen hangen in de deuropeningen letterlijk buiten de trein en naar veiligheid lijkt niet te worden gekeken...

Omdat ik een aantal dagen in Colombo moest verblijven i.v.m. mijn visum aanvraag voor India, bracht ik mijn eerste dagen vooral door met Shafy. Hij was anders dan de gemiddelde local. Met hem had ik meteen een leuke klik. Omdat hij een super goede vibe om zich heen had, werd hij mijn privé "gids". Shafy vertelde mij al snel dat hij zijn ouders, zijn familie, zijn huis en al zijn spullen is verloren met de tsunami in 2004. Hij was op dat moment 15 jaar oud en vanaf die dag is hij helemaal alleen in het leven komen te staan... Hij kwam in een tsunami opvanghuis terecht waar hij zich absoluut niet fijn voelde omdat hij zich afgestoten voelde. Later is hij op het strand gaan wonen waar hij om zijn vrijheid nog steeds is blijven hangen. Zijn levensverhaal ging me echt aan het hart... Zijn verhalen, eenzaamheid en verdriet leek ik in mijn eigen hart te voelen. Zijn ogen spraken boekdelen en ondanks dat hij niets heeft behalve zichzelf and the beach, straalt hij vooral veel positiviteit uit... Wat een mooi en interessant mens!!

Na vier dagen Lavinia beach besloot ik verder te reizen richting het zuiden. Tijd om weer alleen verder te gaan. De trein is in Sri Lanka een makkelijke, mooie en goedkope manier van reizen. Voor nog geen euro had ik een treinticket naar Galle wat 130 km ten zuiden van Colombo ligt... Daarvoor moest ik wel ruim twee uur lang staan in een overvolle trein, waar iedereen tegen elkaar gedrukt staat en de mensen letterlijk met de benen buiten hangen. Maar gelukkig werd de coupe gedurende de rit wat leger. Ik had totaal geen plan in mijn hoofd, maar ik besloot om naar het plaatsje Unawatuna te reizen. Onderweg sprak ik met een doorgewinterde reiziger die al jaren in het plaatsje Hikkaduwa kwam... Dit is een oud hippie plaatsje aan de westkust, wat vooral bekend staat als goede surfplaats. Aangezien ik totaal geen plan had en vooral met the flow mee wilde gaan, besloot ik i.p.v. naar Uwanatuna te gaan, op het station van Hikkaduwa uit te stappen. Zon zee en strand, daar had ik behoefte aan!!

Tot zo ver mijn eerste dagen in Sri Lanka...

Love and peace to you!!
x
3 Comments
<<Previous
Forward>>

    ​webLOG

    Auteur

    Peaceful Living
    Laura Strik

    Archieven

    Maart 2017
    Februari 2017
    November 2016
    Augustus 2016
    Juni 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2010
    Augustus 2010
    Juli 2010
    Mei 2010
    April 2010
    Maart 2010
    Februari 2010
    Januari 2010
    December 2009
    November 2009
    Oktober 2009

    reizen

    NEPAL
    INDIA
    SRI LANKA
    ​INDONESIE
    VIETNAM
    CAMBODJA
    LAOS
    THAILAND
    NIEUW ZEELAND
    AUSTRALIË

    ​
    ​
Proudly powered by Weebly